zondag, november 26, 2006

Terug in Belgie

Beste lezers,
Ondertussen zijn we mooi en wel terug in Belgie; De vlucht met Biman verliep deze keer voorspoedig, hoewel drie tussenstops (Dhaka, Dubai; Londen) wat van het goede teveel was. We proberen terug te wennen aan de Belgische realiteit, maar na een lekkere steak friet en een koude stella zien we dat helemaal zitten...

vrijdag, november 24, 2006

Last Post

Beste lezers,
Het einde van de reis komt zo stilaan in zicht. Gisteren het laatste avondmaal in Bangkok, een heerlijke Tom Yam soep langs de straat. Hier volgt ons lijstje met hoogtepunten van de tweede reishelft, verkregen door onze twee lijstjes samen te leggen. Ergernissen zitten er niet meer bij, de grootste ergernis werd trouwens meer en meer het soms onbeschofte gedrag van sommige medetoeristen.
Hier zijn de14 hoogtepunten, in willekeurige volgorde:
1. Singapore. Een hyper-performant en modern tranportnet, glimmende shopping centra en de beste zoo ter wereld er bovenop in deze stadsstaat. Het perfecte contrast na 5 maanden in India.
2. Duiken in Komodo Nationaal Park. Een leuke groep, goede monitors en subliem onderwaterleven. Dolfijnen en Manta Rays er gratis bij.
3. Sukhotai. Charmant stadje in Thailand met mooie ruines, fietsen langs de khlongs, rijstvelden en dorpjes en Ronnies Bantai Guest House als een van de beste van de reis.
4. Angkor Wat. De Khmer ruines zijn indrukwekkend en divers.
5. Kampot en Kep. Verlaten, haast spookachtige kuststadjes in Cambodja zijn getuigen van de Rode Khmers bloedige regime.
6. Zonsopgang aan de Kelimutu vulkaan, Flores. Een spectaculairdere zonsopgang is moeilijk in te beelden, aan de krater van deze vulkaan omringd door drie verschillende gekleurde kratermeren. En zeggen dat een defect minibusje het bijna had verbrod.
7. Met een slow boat de Nam Ou rivier op. De tocht van Louang Phabang naar Nongkiaew in Laos biedt een mooi zicht op het leven inn Laos.
8. De Aziatische keuken. Tom Yam soep, sticky rice, rode en groene curries, krab met greoene pepers, zwarte rijstpudding, Peking Hotpot... De lijst lekkernijen in Azie is eindeloos. Bovendien zijn de ingredienten vers, de maaltijden gekruid en de rekeningen vriendelijk.
9. Kratie. Stadje aan de Mekong in Noord-Cambodja met een prachtige omgeving, te verkennen per bromfiets.
10. Xi'an. Prachtige Chinese stad, met een indrukwekkende stadsmuur, een levendige moslimwijk en het terracottaleger op een lange steenworp.
11. De skyline van Hong Kong. Vanop de peak of vanuit de star ferry. Het zicht op de skyline van deze wereldstad is adembenemend.
12. Het karstlandschap van Yangshuo. Dit stadje in zuidwest China is omgeven door bizarre rotsformaties, te verkennen per fiets of per rivier cruise.
13. De gastvrijheid in Laos en Cambodja. Beide landen hebben hun portie terreur gehad de laatste decennia, maar dit heeft hun vriendelijkheid niet aangetast.
14. Gunung Leuser Nationaal Park. Een van de laaste refuges van de Orang Oetan, die je hier via een driedaagse trek makkelijk kan ontmoeten.
Ziezo, dit was het. Voorlopig is onze vlucht nog altijd vandaag ingepland, dus misschien komen we inderdaad wel zaterdag aan...

donderdag, november 23, 2006

Terug in Bangkok

Beste lezers,
Via Sukhotai zijn we ondertussen terug aanbeland in de stad, waar we ongeveer 10 maanden geleden - en enkele keren tussenin - zijn geland. Bangkok, de stad, waar men altijd zweet en waar de files even vanzelfsprekend zijn als de bakkende zon. Deze ochtend langsgeweest bij Biman Airlines om het ticket te bevestigen en, verrassing, de vluchttijden zijn gewijzigd - door de invoering van het "winterschema". We vertrekken een dag vroeger om - in theorie - zaterdagnamiddag om 14u25 aan te komen. Overstaptijden zijn evenwel krap en op tijd aankomen met Biman lijkt een utopie.
Dank aan diegenen die naar de site surften om onze berichtjes te lezen of een commentaar te plaatsen. Straks volgt nog een lijstje met de hoogtepunten van de tweede reishelft. Later volgt nog een flitsende multimediashow, waarschijnlijk ergens in april of mei.

dinsdag, november 21, 2006

steak-friet

 Beste lezers,
Na een lange tweedaagse tocht op de Mekong en een dit keer vlekkeloze grensovergang zijn we terug in Thailand.  Het verschil is groot: terug geasfalteerde wegen, bussen die op tijd vertrekken en uurroosters.  Maar minder avontuur, minder natuur en geen sticky rice meer.  De eerste stop in Thailand was Chiang Mai, de tweede stad van Thailand, maar mijlenver verwijderd van de bruisende metropool Bangkok.  Chiang Mai leek wel bedolven onder toeristen en na een halve dag vluchtten we richting het charmante Sukhotai.  Twee maanden geleden nog overstroomd na de moesson, ligt alles er nu droog bij en kunnen we de toen afgelaste fietstocht alsnog maken.  En nog eens de lekkere steak-friet proeven...

vrijdag, november 17, 2006

De Nam Ou



Beste lezers,

Laos wordt gedomineerd door de Mekong en zijn bijrivieren. Het was langs een van die bijrivieren, de Nam Ou, dat we eergisteren per slow boat naar Nongkiaew voeren. De slow boats zijn een uitstervend ras, nu wegen en bussen het riviertransport stilaan overbodig maken. De tocht is prachtig, langs door karst geerodeerde kalksteenpieken, langs vissers, duikende kinderen, laden en lossen, wassende moeders en werkende olifanten.

Nongkiaew zelf is een klein dorpje dat leeft op het ritme van vertrekkende en aankomende boten. Net op tijd voor het jaarlijkse dorpsfestival, maar dit bleek vooral uit urenlange puja's (gebeden) en eentonige gezangen uit geforceerde luidsprekers te bestaan. Deze morgen dan terug naar Louang Phabang en morgen terug de boot op voor een tweedaagse tocht richting Thaise grens. Net als Cambodja is Laos een prachtig en interessant land om in rond te reizen. Het land heeft de twijfelachtige eer meer gebombardeerd geweest te zijn dan enig ander land ooit, maar bewoners zijn heel erg gastvrij en vriendelijk. En de Fransen zorgden ervoor dat op elke straathoek verse baguettes te krijgen zijn...

maandag, november 13, 2006

Louang Phabang

Beste lezers,
Louang Phabang is het toeristische uithangbord van Laos. Een prachtig gelegen en mooi bewaard stadje aan een bocht van de Mekong omgeven door groene heuvels. Tientallen mooi bewaarde Boeddhistische kloosters of wats. En veel Fransen. Heel veel Fransen, die zich thuis voelen tussen de Franse wijn en La Vache qui Rit en in de hemel zijn over de enkele woordjes Frans die sommige Laotianen produceren. Ondanks de recente toevloed is het stadje haar eigenheid niet verloren. Schippers brengen in slow boats mensen en koopwaar tot aan de modderige oevers van de Mekong. Monniken doen bij zonsopgang de traditionele aalmoezenronde. En stedelingen verzorgen hun gemanicuurde moestuintjes op de oever van de Mekong. Overmorgen gaan we per boot de zijrivier Nam Ou op.

donderdag, november 09, 2006

Mekong

Beste lezers,
Ondertussen zijn we alweer een eind opgeschoten en zitten we momenteel in de Laotiaanse hoofdstad Vientiane. In het noordoosten van Cambodja en het zuiden van Laos is de Mekong de grote transportader. Reizen gebeurt er per speedboot of "slow boat", of - nu wegen verbeterd worden - meer en meer langs de weg. Transport in dit afgelegen deel van Cambodja is verrassend makkelijk door de ijverige motorrijders die passagiers voor weinig geld rondrijden. Vaak zijn het leraars, studenten of ambtenaren die na de uren wat proberen bij te verdienen. Voorruit willen ze, de Cambodjanen, en de jaren van de Rode Khmer zo vlug mogelijk vergeten. Een land dat ons wel bijzonder goed is bevallen en zal bijblijven. De grens met Laos is getypeerd door een serie watervallen en 4000 eilandjes - zo wordt het toch genoemd - in de Mekong, sommige meer dan 50 km in omtrek - we kunnen het weten, we hebben het afgefietst. De Mekong heeft hier zijn grootste breedte, 14 km. In Laos lijkt iedereen wel in slaap gevallen. Onze reisgids dateert van 2002, maar er lijkt niets veranderd. Zelfs gebouwen toen in aanbouw zijn nog niet voltooid (of lijken alweer vervallen). Hier en daar vinden we een gezellige guest house. In het zuiden stoppen we in enkele stadjes, allen met mooi zicht op de Mekong en allen met wat vervallen, maar karaktervolle koloniale gebouwen. Overal wel lekkere "baguettes" en verse koffie, een erfenis van de Fransen. Ook de hoofdstad lijkt eerder op een uitgegroeid provinciestadje dan op een Aziatische hoofdstad, hoewel de Laotianen wel hun eigen "Arc de Triomphe" hebben. Voor diegenen die onze route met de atlas volgen, we maakten stops in Kampong Cham, Kratie en Stung Treng in Cambodja en Don Kon, Don Khong, Savannakhet en Thakhek in Laos.

dinsdag, oktober 31, 2006

Angkor

Beste lezers,
Net een driedaagse tempelmarathon achter de rug langsheen de tempels van Angkor. Zeker de moeite dat wel, maar ook vermoeiend. Zonsopgang is hier rond 5u30 en laat dat nu het beste moment zijn om tempels te bekijken. Ook hadden we het idee om twee van de drie dagen een fiets te gebruiken om van tempel naar tempel te reizen. De dag met het minste rijkilometers (het kleine circuit) huurden we een tuk-tuk bestuurder. Morgen vertrekken we voor een lange (een dag of drie) tocht richting het noordoosten van Cambodja en de grens met Laos. Eerste stop is het koloniale stadje aan de Mekong, Kompong Cham, van waaruit we de dag erna de Mekong opvaren richting Laos. Met wat geluk komen we dan zelfs Irawaddy zoetwaterdolfijnen tegen. Volgend nieuws waarschijnlijk uit Laos, tenzij we op de Mekong een internetterminal tegenkomen.

zaterdag, oktober 28, 2006

Siem Reap

Hallo lezers,
Gisteren aangekomen in Siem Reap, een klein stadje dat dagelijks overspoeld wordt door tientallen bus-tours, allen op zoek naar de tempels van Angkor Wat. Tuk-tuk rijders trekken je bij aankomst de kleren van het lijf in de hoop dat je hen drie dagen huurt om de tempels te bekijken. Er zijn inderdaad tientallen tempels in de nabijheid van Angkor Wat en velen trekken dan ook meerdere dagen uit om een klein deel ervan te bezoeken. Straks begint het circus voor ons, met zonsondergang aan het zenith van allemaal, de pieken van Angkor Wat. Ook de minder fraaie kant van Cambodja is niet ver weg. Bij vele tempels mag je niet van het wegje afgaan uit gevaar voor landmijnen. Meer dan 10 miljoen werden er gelegd tussen 1979 en 1991 door verschillende partijen, en hun locatie werd niet vastgelegd. Daarbovenop dropte het Amerikaanse leger in de jaren 70 meer dan een half miljoen ton bommen over het land. Meer aanmoediging om braaf het wegje te volgen hebben de meesten niet nodig...

donderdag, oktober 26, 2006

Pnom Penh

Beste lezers,
Ondertussen aangekomen in Pnom Penh, de hoofdstad van Pnom Penh. Nu ja, van de drukte van een hoofdstad is niet zoveel te merken. Of het zouden de duizenden moto's en tuk-tuks moeten zijn, die hier het openbaar vervoer zijn. Bussen of taxi's zijn er niet te vinden. Pnom Penh bevat weer de prachtige historische gebouwen en de sporen van de genocide. Het Toul Sleng museum ligt op de plaats van een vroegere Rode Khmer gevangenis. De cellen, foltertuigen en de honderden zwart-wit foto's van enkelen van de bijna tienduizend mensen die hier gepasseerd zijn, laten een sterke indruk na. De gevangenis was voor bijna iedereen een tussenstation voor de eindbestemming, op de Killing Fields, 15 kilometer verderop, waar een sober memorial werd opgericht. In totaal kostte het regime van Pol pot aan naar schatting 3 miljoen - schattingen lopen enkele miljoenen uiteen - Cambodjanen het leven, een vierde van de totale bevolking. Na drie dagen sight seeing nemen we morgen de bus naar Siem Reap, niet ver van dé sterattractie van Cambodja, de tempels van Angkor Wat...

Cambodja

Beste lezers,
Uiteindelijk niet (direct) naar Laos, maar eerst naar Cambodja. Dat kwam net iets beter uit. De grensovergang tussen Trad (Thailand) en Koh Klong (Cambodja) wordt niet zoveel gebruikt en dat was eraan te merken. Uitstappen uit de bus, te voet over de grensbrug, via een corrupte grenswachter die 5 euro's extra eiste voor een visum en dan naar het busstation in Koh Klong...waar geen bussen meer vertrekken. Met een sympathieke Brit dan maar een taxi gedeeld naar Kampot. Een bewogen rit, vooral door de 4 rivieroverzetten die we moesten nemen en de potholed weg. Kampot zou een prachtig koloniaal stadje kunnen zijn, maar de gebouwen en straten liggen er eerder verwaarloosd bij. Jaren van Rode Khmer gruwel zijn hier nog duidelijk te zien. En meer nog in het nabije Bokor nationaal park en het van zijn grandeur beroofde Kep. Op beide plaatsen zijn verwoeste villa's te zien, een achtergelaten hotel met casino met kogelgaten. Het typeert de ambivalente sfeer van reizen in Cambodja. Enerzijds een prachtig land met vriendelijke, uiterlijk optimistische mensen, en anderzijds de gruwel van de Rode Khmer en buitenlandse bezetters die nooit ver van het oppervlak ligt...

woensdag, oktober 18, 2006

China, een laatste noot

Beste lezers,
Terug aangekomen in Bangkok na een maand in China. Een aantal hoogtepunten van het land, afgewisseld met meer dan 5000 km in de trein gaven ons een wat eenzijdig en wellicht oppervlakkig, maar interessant beeld van het meest bevolkte land ter wereld. De Chinezen kwamen ons voor als zeer nieuwsgierig - wat zich meestal uit in ongegeneerd staren -, vriendelijk - niet de Indische uitbundigheid, maar toch - en gewiekst in het onderhandelen. Jammer bleek de taalbarriere zeer groot. Van aankondigingen dat in aanloop naar de Olympische Spelen iedereen, tot en met de buschauffeurs Engels zou leren, hebben we niet veel gemerkt. Een ander nadeel is de enorme massa mensen die je overal tegenkomt. Overal lijkt het spitsuur en Chinezen hebben niet dezelfde behoefte aan privacy als westerlingen. Bezienswaardigheden en restaurants worden bij voorkeur in grote groep en met veel lawaai bezocht. Ten slotte kan je niet naast de explosie aan blitse shoppingcentra en kantoortorens kijken, jammer genoeg vaak ten koste van de weinige overgebleven karaktervolle wijken. Ontwikkelingen, waarbij je niet anders kan dan vragen stellen bij het ongebreideld kapitalisme en consumentisme dat tegenwoordig in China heerst.
Ondertussen dus terug in Bangkok, waar we morgen ons visum voor Laos mogen afhalen. Daarna dan met enkele stops in Thailand richting Vientiane...

zaterdag, oktober 14, 2006

Karst

Beste lezers,
Na een zoveelste marathontreinrit - en bijhorende noedelpotjes - aangekomen in backpackers haven Yangshuo. Een gezellig stadje met alle voorzieningen - zoals Appel Crumble - en mooie fietstochten binnen fietsbereik, langsheen typische dorpjes. De reden dat mensen hier komen, heet karst, oftewel de erosie van kalksteen door water. De Li rivier en aanverwanten hebben een spectaculair landschap uitgekerfd van kegel- en andersvormige heuvels. Ideaal voor rotsklimmen, Jo. Sommige van de heuvels hebben poetische namen gekregen zoals de Bronzen Spiegel Heuvel en de Grootvader-kijkend-naar-een-appel-Heuvel. De prachtige omgeving maakt dat we hier even blijven. Deze morgen gaan we op bezoek bij de hier wereldbekende 82-jarige Kung-Fu Master Gao en zijn zoon George. Niet verder geraakt dan wat Tai-Chi oefeningen, de basis van Kung-Fu, maar de master liet ons enkele staaltjes real Kung-Fu zien. Indrukwekkend. En morgen gaan we Chinees leren koken, zodat we bij terugkomst bij heimwee naar de Chinese keuken niet meer naar de meeneem-Chinees moeten...

maandag, oktober 09, 2006

Dali

Beste lezers,
Vandaag zitten we in Dali, een toeristisch, maar toch gezellig stadje in het gebied van de Bai, een van de talrijke minderheden hier in Yunnan. Deze morgen naar een kleurrijke markt, die vandaag wat minder kleurrijk is door de regen. Veel regen gehad de laatste dagen, een mens wordt er slechtgezind van. Goedgezind word je hier van het eten. Voor Chinezen is eten een sociale gebeurtenis. Met zoveel mogelijk gaan ze rond de tafel zitten, ze bestellen ongeveer alles wat op de menu staat en pikken dan met hun stokjes links en rechts uit de schotels. Het eten is steeds vers. Zo vers dat vissen bij bestelling uit hun aquarium worden gehaald en ter plekke (nog net niet aan tafel) doodgeklopt. Ook de groenten liggen in talrijke potjes en hoopjes voor het restaurant, zodat klanten kunnen zien dat het allemaal vers is. Thee en rijst zijn steeds gratis en a volonte. Het enige probleem is de mensen diets maken wat je wil eten. Een Engelstalig menu helpt, maar wijzen naar de schotels van anderen is niet de meest beleefde, maar efficientste oplossing...

zondag, oktober 08, 2006

Parken

Beste lezers,
Chinese steden lijken vaak soms op een eindeloze opvolging van appartementsblokken, nieuwe, blitse kantoortorens en shoppingcentra. Met wat zoeken vind je hier en daar nog een volkswijk en een tempel. Een van de interessantse plekken in veel steden zijn de parken. Elke stad heeft wel enkele ruim aangelegde parken "voor het volk". En er gebeurt altijd wat. Mensen komen er om te (volks)dansen, te schaken, muziek te spelen of thee te drinken in een van de tea houses. 's Morgens zie je tientallen mensen tai chi - een wat rustigere en langzamere afgeleide van Kung Fu - beoefenen. Een fascinerend zicht. Na een pijnlijke marathonrit van 20 uur op houten banken zijn we ondertussen aangekomen in Kunming, hoofdstad van de Yunnan provincie.

vrijdag, oktober 06, 2006

Big Boeddha

Beste lezers,
Meer dan 1000 jaar geleden kwam een ijverige monnik op het lumineuze idee om de gevaarlijke samenvloeiing van 3 rivieren nabij Leshan onschadelijk te maken door tonnen grond in het water te gooien. Tegelijk werd uit de rots een 71m hoog Boeddha beeld gehouwen om voorbijvarende schepen te beschermen. Mensen lijken niet meer dan kleine miertjes tegenover het beeld. Duizenden Chinezen bezoeken het elke dag met lange, zeer lange wachtrijen als gevolg. Een vermoeiende affaire, want Chinezen houden van drummen en voorbijsteken. Gelukkig was een stevige politiemacht opgetrommeld om iedereen op zijn plaats te houden. Beneden aan de Boeddha kan je dan poseren aan de tenen - 6 mensen kunnen er voor staan. Gisteren dan naar Huolangxi, een doorgaans rustig dorpje - behalve deze week natuurlijk - dat als setting diende voor Crouching Tiger, Hidden Dragon. Straks de trein op voor 20 uur, oftewel 1000 km richting Kunming. We kijken er niet echt naar uit, vermits we alleen hard seats konden boeken, zoals de naam het al zegt niet meer dan harde stoelen...

dinsdag, oktober 03, 2006

De reuzenpanda

Beste lezers,
Vandaag zijn we naar reuzenpanda's gaan kijken. Nabij Chengdu hebben ze met veel geld en poeha een "breeding centre" opgericht voor de bijna uitgestorven panda. Met zeer veel succes, gemeten aan het aantal nakomelingen. Het aantal wilde panda's blijft ondertussen dalen, met nog ong. 1500 verspreid over een aantal reservaatjes in China. Bezoekers worden langs de fotogenieke bamboe-eters geleid in iets wat lijkt op een natuurlijke omgeving, en langs de babietjes in de "nursery". Morgen gaan we naar de grootste Boeddha in de wereld kijken. Dat is eens wat anders.

Hostels

Beste lezers,
Aangekomen in Chengdu, de hoofdstad van de Sichuan provincie. Ook hier overnachten we in een hostel van Hostel International, dat hier een netwerk aan het uitbouwen is van uitstekende guest houses - hier de "lounge" in de hostel in Xi'an - . Allemaal hebben ze internettoegang, warm water, bar en reisagentschapje. Niet dat ze veel concurrentie ondervinden. Hotels hebben een - moeilijk te verkrijgen - toelating nodig om buitenlanders te mogen herbergen. Op plaatsen waar geen "jeugdherberg" - een leeftijdsbeperking is verleden tijd - is, is het qua accommodatie dan ook vaak huilen met de pet op. Iets wat volgens onze reisgidsen in de vorige editie nog voor zowat gans China gold. Op dat vlak zijn we net op tijd...

zondag, oktober 01, 2006

Nationale (shopping) feestdag

Beste lezers,
Nationale feestdag vandaag in China. Voor miljoenen Chinezen het sein om te gaan winkelen. Overvolle straten en een belegering van (vooral) GSM-winkels. We ontmoetten zelfs een student Chinees uit Kazachstan die 4 dagen als GSM-verkoper aan de slag is. Wel een goede gelegenheid om wat foto's van mensen te nemen...

zaterdag, september 30, 2006

Een leger van terracotta

Beste lezers,
Meer dan 2000 jaar geleden kreeg de eerste keizer van het eengemaakte China in zijn mausoleum het gezelschap van een leger van duizenden soldaten van terracotta. Ontworpen om nooit te worden ontdekt, was het pas in 1974 dat boeren toevallig een van de kelders met de soldaten ontdekten. Vele delen zijn nog amper opgegraven en er is nog voor decennia werk. De soldaten waren opgesteld klaar voor de strijd en elke soldaat was uitgerust met wapens en gevechtsuitrusting. Verschillende ranks - generaals, officiers... - en functies - boogschutters, cavalerie, infanterie... - zijn te herkennen. De soldaten zijn onbeschrijflijk mooi en goed bewaard. Mooie foto's nemen is evenwel moeilijk, omdat je niet tot vlakbij de soldaten kan. Karel De Gucht had er zelfs een diplomatiek relletje voor over op de China-uitstap om voor de soldaten gefotografeerd te kunnen worden.

donderdag, september 28, 2006

Xi'an

Hallo lezers,

Na een comfortabele treinrit zijn we vanuit Peking zo'n 1000 km naar het zuidwesten gereisd, naar de middelgrote ( 5,5 miljoen inwoners) stad Xi'an. Ondertussen zijn we er zelfs in geslaagd zelf een treinticket te kopen voor de volgende bestemming, Chengdu. Niet gemakkelijk hier. We kregen wel hulp van een bankbediende die onze wensen in het Chinees opschreef, zodat we aan het loket alleen een papiertje dienden door te schuiven.
Xi'an herbergt in de binnenstad een grote moslimminderheid. Dit geeft gezellige straatjes rond de grote moskee en eens wat anders dan noedels, zoals lekkere taartjes naast de alomtegenwoordige 'dumplings'. Morgen gaan we de sterattractie van Xi'an bezoeken, het terracottaleger.

dinsdag, september 26, 2006

Wij beklommen de Muur!

Beste lezers,

Vandaag naar de fameuze Grote Muur geweest, hier op 90 km vandaan - een kort metro - bus - minibusritje dus. "De muur", iets groter dan die in Geraardsbergen, kan je op verschillende plaatsen bezoeken. Op sommige plaatsen is er een kabeltram en op andere kan je op "authentieke", "ongerestaureerde" stukjes lopen. Overal zijn er evenwel veel mensen, veel shops met "I climbed the Great Wall" T-shirts en adembenemende zichten. Je ziet de muur kilometers ver over de bergrand verder lopen met elke pakweg honderd meter een wachttoren. Ondertussen een weekje in Peking en de Chinezen blijken vooralsnog niet de slechtgehumeurde bullebakken die we na sommige verhalen verwacht hadden. Echt vriendelijk kunnen we ze nu ook weer niet noemen, maar dat ligt vooral aan de totale onmogelijkheid om te communiceren. Velen zijn nieuwsgierig en proberen een praatje te maken of leggen ongevraagd de weg uit. Met de nabije Olympische Spelen zouden miljoenen Chinezen - zelfs de bus- en taxichauffeurs - op Engelse les gestuurd worden, maar daar hebben we nog niet teveel van gemerkt. De hoedjes en mascottes daarentegen liggen verkopensklaar.

maandag, september 25, 2006

Peking eend (2)

Beste lezers,

Nog altijd in Peking. Op 1 oktober is er nationale feestdag in China, tijd voor 1,3 miljard Chinezen om het land rond te gaan reizen. Trein- of bustickets bemachtigen is dan ook een schier onmogelijke taak. Rijen aan het station die je bij ons zelfs niet bij De Post vindt. Eerst geprobeerd zelf een ticket te bemachtigen, gewapend met een papiertje met een beschrijving van wat we wilden - met hulp van een vriendelijke Chinese -, maar het gevraagde ticket bleek uitverkocht. En begin dan maar in het Chinees uit te leggen... Dan maar via de guest house, die tegen een stevige commissie altijd nog wel een ticket kan regelen. Ticket in orde dus en overmorgen nemen we de nachttrein naar Xi'an. Eerst nog wat tijd voor sightseeing in Bejing dus... samen met duizenden anderen.

zaterdag, september 23, 2006

Peking eend


Beste lezers,
Aangekomen in Peking, de hoofdstad van China. Even aanpassen in het begin, aan de Chinese tekens - zonder Engelse vertaling erbij - aan de gigantisch en kaarsrechte, snelwegachtige straten en aan de massa Chinezen natuurlijk. Bus en - in mindere mate - metro ontcijferen zijn moeilijk, dus is een fiets hier het makkelijkste middel om ergens te geraken. Het voordeel is dat je niet alleen bent als fietser, want miljoenen Chinezen doen hetzelfde. Dan naar de attracties van Peking, te starten van het beruchte Tien-Anmenplein - hier aan de rand van de 'Verboden Stad' -, mogelijk het grootste plein ter wereld en het centrum van China. We blijven nog enkele dagen hier om de stad te verkennen, inclusief de Grote Muur.
Vergeet niet nog eens naar het berichtje 'Hong Kong te kijken, nu met foto's!

woensdag, september 20, 2006

Peking express

Hallo lezers,
Een reisbureautje binnengestapt om een bus naar Guangzhou te regelen en buitengekomen met...een vlucht voor morgen naar Peking. Morgen dus afspraak op het Tienanmenplein! Geen foto,s van Hong Kong voorlopig, maar wel enkele fotootjes toegestuurd gekregen van het duiken in Labuan Bajo in Flores: hier, hier en hier. Net op tijd weg uit Thailand, waar een staatsgreep werd gepleegd, zo lijkt het.

Hong Kong

Beste lezers,
Deze morgen aangekomen in Hong Kong. Indrukwekkend hoe de 'skyline' van de stad je bij aankomst begroet. De ene wolkenkrabber is al hoger, moderner, specialer en -'s avonds - mooier verlicht dan de andere. De uitstap 's avonds per tram naar "The Peak' toont de skyline 'by night'. Veel shopping centra hier en shoppen lijkt de grote vrijetijdsbesteding van de Hong Kongers. Tussen de hi-tech rijden er honderd jaar oude trams rond. Deze trams, de uitstekend georganiseerde metro (MRT) en ferry's maken rondreizen goedkoop en snel. Accomodatie, spijtig genoeg, is iets minder 'good value' met prijzen als 25 euro voor een klein 'pigeon hole' kamertje. Een groot verschil na Thailand. Morgen naar Ghuangzhou, afgelopen met Engelse of Portugese vertalingen...

dinsdag, september 19, 2006

Macau

Beste lezers,
Aangekomen in Macau, de laatste Europese kolonie in Azie en onze springplank naar de Chinese Volksrepubliek. Macau behoorde bij Portugal en werd pas ingelijfd bij China eind 1999. Naambordjes zijn nog in het Portugees en mensen eten er 'bacalhau' en 'sardinas grilhadas' met rode wijn. Een zachte inleiding tot China dus. De andere reden waarom velen - vooral Chinezen - naar hier komen, zijn de tientallen casino's in de stad. Geen kledingrestricties, en zo konden wij een kijkje gaan nemen in het Vegas- alike 'Sands' casino. Morgen nemen we de ferry naar die andere voormalige kolonie, Hong Kong.

vrijdag, september 15, 2006

Sukhotai

Beste lezers,
Aangekomen in Sukhotai, een andere voormalige hoofdstad van de Thai. Ook hier mooie Boeddha's en bovendien enkele uitmuntende guest-houses, zoals het Ban Tai guesthouse, gerund door vriendelijke Vlaming Ronnie. Veel Belgen hier, onder andere een Joker groep - geleid door Azietrotter Chris Terryn uit Borgerhout - , aangetrokken door de "steak met friet" die er op het menu staat. De moesson laat ook van zich horen. Uren regen en (bijna) alles onder water. Geplande fietstocht valt letterlijk in het water. Morgen een marathonrit terug naar Bangkok, visum ophalen en beginnen denken aan de Chinezen...

woensdag, september 13, 2006

Buddha's

Hallo lezers,

Aangekomen in Ayutthaya, de voormalige hoofstad van Thailand. De stad is UNESCO erfgoed omwille van zijn "kerkhof" aan tempels. In elk van de tempels zijn Buddha's alomtegenwoordig. Soms liggen ze neer, soms zitten ze in de lotushouding, soms staan ze recht en soms zitten ze verscholen in een "bodi" boom. Na een dag rondfietsen hebben we bijna een indigestie aan Buddhabeelden opgelopen. Morgen gaan we naar Sukhotai, een andere voormalige hoofdstad. Daar houdt een Belg een "guest house" open en wij, als goede Belgen, gaan er natuurlijk een kijkje nemen. Misschien is er wel Belgisch bier of Belgische chocolade.

dinsdag, september 12, 2006

Over reizen in Thailand

Hallo lezers,
Een weekje aan het begin van de reis lang geleden, een weekje nu. Tijd voor enkele indrukken over Thailand. Thailand is een aangenaam land om in rond te reizen. Properder dan India, rustiger dan Indonesia en goedkoper dan Singapore. Het eten is hier verrukkelijk met "foodstalls" die allerlei - soms lekkere - dingen op stokjes verkopen. Echt lekker is pas deze Tom Yam soep, een pittige maaltijdsoep met (meestal) vis, limoegras en groenten. Vervoer is comfortabel, met overal (tot hiertoe) mooi geasfalteerde wegen, goedkope bussen - altijd keuze tussen "ordinary" en "AC"- en tuk-tuks in de steden. Zelfs de moesson stelt ons voorlopig niet al te zwaar op de proef...

Bridge on the River Kwai

Beste lezers,

Kanchanaburi in het westen van Thailand, niet ver van de grens met Myanmar (Birma) is de plek van de brug over de rivier Kwai. De brug werd tijdens de Tweede Wereldoorlog aangelegd door krijgsgevangenen - vooral Britten, Nederlanders en Australiers - en gerecruteerde Aziaten in opdracht van de Japanners als onderdeel van een meer dan 400 km lange spoorlijn. De Japanners wilden een bevoorradingsroute tussen Singapore en het bezette Birma. De route loopt door jungle en passen dienden met weinig of geen gereedschap te worden uitgehouwen uit harde rots, zoals hier bij de Hellfire Pass. Meer dan 100.000 mensen stierven hier. Om hen te gedenken, zijn enkele pakkende musea opgericht en werd aan de Hellfire Pass een gedenksteen geplaatst. Een klein deel van de Thailand-Birma route is nog steeds in gebruik.

zaterdag, september 09, 2006

Bangkok sightseeing

Beste lezers,
Heel veel te zien in Bangkok, hoewel ergens te geraken wat geplan en een combinatie van vervoermiddelen vereist. Er staan te beschikking: een skytrain, een metro, een rivierboot, honderden tuk-tuks en duizenden taxi's. Gisteren toch tot aan Jim Thompson House geraakt. Jim Thompson is een legendarisch Amerikaans avontuur die na de tweede wereldoorlog de tanende Thaise zijde-industrie nieuw leven heeft ingeblazen. Hij liet traditionele Thaise huizen in Bangkok in elkaar zetten - Thaise huizen bevatten geen spijkers of vijzen en kunnen gemakkelijk in en uit elkaar worden gezet. Niet ver van het huis ligt een klein schrijn voor de god Brahmaan, hier geplaatst, na enkele tegenslagen in de aanbouw, door het Hyatt Regency hotel om kwade geesten af te weren. Na het plaatsen van het schrijn liep alles verder op wieltjes. Vandaag dan naar de Chatuchak weekend market. Veel toeristen hier, die op de reusachtige markt de laatste souvenirs voor de terugreis komen kopen. Wij waren er nog iets te vroeg...

Bangkok

Beste lezers,
Na twee vlekkeloze AirAsia-vluchten terug aangekomen op het beginpunt, de Thaise hoofdstad Bangkok. Khao San Road is nog steeds de ongelooflijke concentratie aan "backpackers" en bijhorende winkeltjes, cafees en guest houses. Het verkeer zit nog steeds even muurvast ook. Anderhalf uur voor de 15 km van de luchthaven naar het centrum. Veel practische dingen geregeld hier. Een Lonely Planet en Rough Guide gekocht voor onze volgende bestemming, China. Aanvraag tot visa binnengegeven en een heen- en terugvlucht geboekt naar Macao. We vertrekken de 17de september. Ook bij Biman Bangladesh Airlines langsgeweest. Na de perikelen met onze heenvlucht kreeg Biman verbod nog op Brussel te vliegen. Onze terugvlucht moest bijgevolg aangepast worden. Dit ging zonder probleem, hoewel het vrouwtje bij Biman een overstaptijd van 3 uur tussen twee vluchten "te krap" vond "vermits Biman soms eens vertraging kan hebben."

woensdag, september 06, 2006

Groeten uit Bali

Beste lezers,
Genoeg vulkanen nu en vanaf Ijen gaat het linea recta naar vakantie-eiland bij uitstek Bali. Eerste stop is Lovina, een vissersdorpje waar steeds minder vissers en steeds meer guest houses zijn. Toch is de plek nog mijlenver verwijderd van Kuta en andere Sanurs aan de zuidkust. Hier gaan we snorkelen aan het plaatselijke rif, maar de bootman laat Chris op boot vallen met pijnlijke ribben tot gevolg. Daarbij komen nog een pijnlijk verbrande rug en een kapotte duikbril. Maar het was toch plezant. Lekker eten die avond. Een grote verse tonijnsteak kost hier zo'n twee euro. Na Lovina naar Ubud, het toeristische middelpunt van kunst en cultuur op het eiland. Mooie- hoewel, soms modderige- wandelingen doorheen de rijstvelden en 's avonds lekker eten, zoals deze typisch Balinese zwarte rijstpudding. Voor ons zit Indonesie er bijna op. 's Avonds gaan we naar Kuta, eten nog een laatste keer lekker samen en nemen de dag erna het vliegtuig (Air Asia) richting Bangkok...

Oost-Java

Beste lezers,
De zonsopgang aan het uitzichtpunt op de vulkaan Bromo, de "Sea of Sands" en de in de achtergrond rokende Sumeru was 3 jaar geleden voor ons een onvergetelijk zicht. Geen bezwaar dus om de tocht met Chris en Krista nog eens over te doen. Bijna echter liep het toch wel fout, vermits de lokale overheid deze week - in het hoogseizoen - had uitgekozen om de weg open te breken. De rit naar het uitzichtpunt was eerst niet mogelijk, dan weer wel - mits extra betalen natuurlijk - en dan uiteindelijk toch niet. Een deel van de wandeling dan maar gelopen naar het uitzichtpunt en over de "Sea of Sands" naar dat fameuze uitzichtspunt. Van Bromo per jeep naar het dorpje Sempol temidden rubber- en koffieplantages. De ochtend erna nog maar eens vroeg uit de veren voor een klim naar de top van Kawah Ijen. Chris en Krista hadden zich het weekje samen met ons tot hiertoe iets rustiger voorgesteld. In de vulkaan wordt zwavel gewonnen die door mensen met manden van 80 kg te voet naar boven en beneden wordt gedragen. Een waar karwei.

Jombang

Beste lezers,
Ondertussen in Java aangekomen op onze kriskrasreis doorheen Indonesie. Aspraak in Jombang bij de familie van Ani waar ook Chris en Krista, de ouders van Els ons verwelkomen. De Duvel staat koud en reusachtige hoeveelheden heerlijk Indonesisch eten worden aangerukt. Terugzien met de (nog redelijk) bekende gezichten van Dedi, Anton, Fritri, Jenjen en Sri. Een geit wordt op sate-stokjes gezet en scampi's in de olie gegooid. Met Chris en Krista gaan we naar de lokale sterrenjacht, brengen we via de bochtigste weg van Java een bezoek aan universiteitsstad Malang en gaan we na twee dagen Jombang op weg naar de vulkanen Bromo en Ijen.

zaterdag, september 02, 2006

Reefseekers

Beste lezers,
Labuan Bajo moet het enige plekje zijn in Indonesie waar alle hotels - een vijftal - altijd vol zitten. Ook nu weer veel moeite om een bed te vinden. Makkelijker gaat het om duiken te regelen. Reefseekers wordt gerund door anderhalve Brit - het andere kwart is Pools, Schots en nog wat - en organiseert elke dag een duik in het Komodo Nationaal Park. Het park bestaat uit honderden door koralen omringde eilandjes en de zee ertussen. Tientallen duiksites. We gaan drie dagen mee, maar hier zouden we maanden kunnen blijven. Elke duik dolfijnen en haaien, soms manta rays en zeeschildpadden en elke duik een waaier van exotische vissen en perfecte koralen. Voor de duik les van Ernest of Nurdin over de zee en erna vers gegrilde vis in La Gardena voor een prikje. Budget en vooral timing breken het feest na drie dagen af en we maken ons op voor de terugkeer naar Denpasar met TransNusa Airlines. Tot onze verbazing - de reputatie van de vluchten is slecht - een vlucht zonder problemen.

Duiken

Hallo lezers,
Terug in Labuan Bajo, maar na wat een ritje. Normaal neemt het busritje van Ruteng naar Labuan Bajo 4 uur in beslag, maar wij deden er ongeveer een dag over. Ons hotel in Ruteng had ons - ongevraagd - een busticket geregeld voor de bus van 8 uur. Maar de chauffeur had zijn rijbewijs vergeten, dus kregen we - na gezaag- geregeld dat de chauffeur van een andere bus ons zou komen ophalen. Na een kwartiertje kwam een bus ons inderdaad ophalen en we zagen ons al tegen de middag in Labuan Bajo. De bus stopt aan het busstation om meer mensen op te halen. Jammer genoeg stappen alle locals op andere bussen en de ene na de andere volle bus rijdt weg, terwijl wij in een lege bus blijven zitten. Uiteindelijk blijken we op de bus van 11 uur te zitten. Kwaad met de bemo terug naar hotel om geld terug te vragen. Dan terug naar de terminal om volle bus te zoeken. Na een kwartiertje vertrokken en vrolijk gezwaaid naar onze bus.

Liang Bua

Hallo lezers,
Tot vorig jaar was Liang Bua de naam van een mooie, maar anonieme grot nabij Ruteng in Flores. Toen werden in enkele kamers van de grot overblijfselen gevonden van een tot dan onbekende mensensoort. De plek is vreemd genoeg vrij toegankelijk, kinderen lopen er rond, locals verkopen toegangstickets en tv-ploegen komen er filmen. Van de fossielen zelf is niets te zien, maar de plek is mooi en het geeft een raar gevoel alleen rond te lopen op de plek van mogelijk de belangrijkste ontdekking van de laatste 10 jaar. Belangrijk omdat de ongeveer een meter grote homo florensiensis nog tot enkele duizenden jaren geleden zou bestaan hebben en naast de homo sapiens heeft geleefd. Verhalen in de streek over de Ebu Lobo of `kleine mensen` zouden dit bewijzen.

Vogelen in Moni

Beste lezers,
In Moni maken we met Marc, een Nederlander getrouwd met de dochter van het dorpshoofd, een ochtendlijke vogel- en cultuurwandeling in de buurt. De man is een vat vol info over vogels en de plaatselijke Lio cultuur en toont ons het huis van zijn schoonouders. Ook hier is het katholicisme maar een dun laagje vernis op het nog sterke animisme. Nationale feestdag hier vandaag en Marc is ons dankbaar, omdat hij door ons niet naar het plaatselijk appel annex eindeloze speeches moet. We besluiten over land terug te keren naar Labuan Bajo om te gaan duiken in Komodo NP en vandaar terug naar Bali te vliegen.

vrijdag, augustus 25, 2006

Kelimutu

Beste lezers,
Het dorpje Moni is niet meer dan een rijtje losmen en restaurantjes, gericht op het stadige stroompje toeristen dat 's ochtends de klim maakt naar de Kelimutu vulkaan. Zo ook wij. Zonder Jan jammer genoeg, wiens maag hem opnieuw parten speelt. Na een kilometer of wat begeeft onze bemo het, zonder kans op herstel. We zien onze zonsopgang al in rook opgaan. Na een halfuurtje blijkt er toch nog een tweede bemo in het dorp te zijn - later horen we andere reizigers klagen dat hun bemo niet kwam opdagen, we zwijgen - die ons naar de top brengt. Net te laat voor de zonsopgang, maar we klagen niet. Prachtig zicht op de 3 gekleurde kratermeren, waarvan er twee donkerbruin a zwart zijn en eentje blauwgroen. De kleuren veranderen met de lichtinval en met de tijd. Terug in Moni zeggen we dag aan Jan, An en enkele kilo,s bagage.

Huizen kijken

Beste lezers,
Na een dagje vliegtuigtickets regelen - I'll fly Merpati and I'll fly when I want to - in het gezellig drukke Lbuan Bajo nemen we - nog altijd met zijn viertjes - de ochtendbus naar Ruteng. Ruteng ligt in hartje Mangarai gebied, een van de vele groepen die in Flores leven. Tradities zijn nog altijd sterk bij de Mangarai. Een dorpeling van Kampong Ruteng toont ons de attributen van het wrede 'caci': schild, masker en zweep, alledrie prachtig versierd. De Mangarai hebben het voor rond vormen: huizen, dorpen en zelfs de structuur van de rijstvelden zijn rond. Een halve dag verder, in Bajawa, zitten we middenin de Ngada cultuur. Hier huren we een gids en bemo voor een dag en bezoeken we een aantal Ngada dorpen. De Ngada zijn een matriarchale samenleving - de vrouwen hebben het voor het zeggen. Dorpen zijn opgebouwd in twee tegenover elkaar staande rijen huizen en bevatten symbolen voor de verering van de voorouders. Megalieten zijn hier het onderwerp geweest van antropologisch onderzoek. Er zou verwantschap zijn tussen de Ngada's en oa. de Meningkabau van Sumatra en de Toraja van Sulawesi en de verwantschap zou teruggaan naar Vietnam en China. Facinerend allemaal. Van Bajawa gaat het richting Moni, aan de voet van de sterattractie van Flores...

De Nare Varaan

Beste lezers,
Internet is schaars hier op het bloemeneiland, maar momenteel leggen we beslag op de enige (!) computer met internet - telefoon natuurlijk - van het havenstadje Labuan Bajo. Dit is het stadje waar onze tocht van Flores begon en bijna is ge'eindigd. Maar het verhaal begint in Lombok, in het stadje Sengigi, waar we An en Jan tegen het lijf liepen - niet toevallig natuurlijk. Zij brachten Duvel en "fondant" chocolade mee, zodat onze heimwee naar de Belgische "keuken" weer getemperd is. De Duvel beviel Jan niet zo goed, jammer genoeg net voor de start van een driedaagse "cruise" (incl. eten) van Lombok naar Flores. Algemene olieschaarste hier in Lombok - een jaarlijks terugkerend fenomeen, zo vertellen ons de locals, maar onze boottocht kan gewoon van start gaan. De eerste dag van onze boottocht is eigenlijk een tocht door zuid-Lobok met oa. een 'blijde intrede' in een 'traditioneel' dorp, waar we een demonstratie krijgen van het 'traditionele', maar toch indrukwekkende stokvechten. Dan de boot op. 's Nachts slapen in een kattenbak achter op het dek. Wanneer de golven ons heen en weer beginnen te slaan, beginnen we te begrijpen waarom een eigen cabine zoveel duurder was. De golven doen geen deugd aan Jans maag. De hoofdattractie van de tocht is een stop op het Komodo eiland. Hier heerst de Komodo Varaan, de grootste hagedis ter wereld. Circa 3 meter lang meet het beest. De gids vertelt ons dat van tijd tot tijd een iets te dicht fotograferende toerist een slag krijgt van het dier, bijna altijd met fatale afloop. Na Komodo varen we tussen de tientallen eilandjes van het Komodo Nationaal Park naar Labuan Bajo, Flores, waar een herstelde Jan zich op de "afscheidsparty" eindelijk vol kan eten.

maandag, augustus 07, 2006

onderweg naar Flores

Beste lezers,
Als "advanced open water" gecertificeerde hebben we Bali per ferry verlaten voor de 5-uur durende oversteek naar Lombok. Met Lombok zijn we gearriveerd in de groep eilanden die hier Nusa Tengara wordt genoemd en doorgaat tot en met Flores, vermoedelijk het meest oostelijke eiland waar we gaan geraken. Lombok is het kleine broertje van Bali, dat pogingen doet een deel van de toeristenkoek binnen te halen. Twee grote attracties hier, de 3 Gili eilanden en de Rinjani vulkaan. We bezoeken geen van beide, vooral door ons geduik. Wel nog net tijd voor 2 dagen in Senaru -niet zover van Mataram-, in het binnenland van Lombok aan de voet van Gunung Rinjani. Wandelingen door de velden - veel boontjes en pindanoten, ook aardnoten genoemd- met telkens de oceaan en de vulkaan in zicht en de enorme gastvrije bevolking - tweemaal uitgenodigd voor kokosnoten en een soort Jules De Stroopere wafeltjes - maakten het een onverwacht hoogtepuntje. Wel niet voor de eerste keer geconfronteerd met bijzonder opdringerige guesthouse-uitbaters die toers - naar de Rinjani- of transport - naar overal- proberen te kwijten aan exorbitante prijzen. En wij die dachten dat we met India het ergste wel achter de rug hadden... Straks ontmoeten we normaliter An en Jan en nemen we morgen een "cruise" op een "sailing yacht" via Komodo, het drakeneiland, naar Labuan Bajo, Flores.

maandag, juli 31, 2006

PADI

Beste lezers,
De vorige dagen hebben we ons in het diepzeeduiken gestort. Prachtige koraalriffen en een goede Vlaamse instructeur, Stijn uit Oostduinkerke, overtuigden ons om eindelijk de PADI open water cursus te volgen. Een dag theorie, een halve dag in het zwembad, 4 duiken en een examen - alletwee geslaagd met grote onderscheiding, goed van ons, he - en we hebben ons diplomaatje, waarmee we wereldwijd tot 18m kunnen duiken. Morgen dan van start met deel twee. 5 duiken, elk rond een specifiek thema. Verplicht zijn een diepe duik (30m) en een navigatieduik en misschien een nachtduik, wrakduik en naturalist duik - aandacht voor marien leven en ecologie . We blijven dus nog eventjes hier in Padang Bai, het rustige vissersdorpje tussen de "resorts" Sanur en Candi Dhasa.

dinsdag, juli 25, 2006

Bali

Beste lezers,
Gisteren in Bali aangekomen na een dagje "Air-Asia"'en. Eerst met de low-cost maatschappij naar Jakarta, daar enkele uurtjes domino'en - de nationale sport in Indonesie - met Filip en Annelies uit Wijgmaal en dan hup het vliegtuig terug op voor een prachtige vlucht - ondermeer over de Bromo en Merapi vulkanen - naar Denpasar. "Kuta beach" - of beter, "Legian beach" - ligt een kleine boogscheut van de luchthaven. Daar net te laat voor het "happy-hour", maar wel lekker gegeten. Veel Australische surfers hier en Duitse bierbuiken, maar ook veel goede restaurantjes en shops. Morgen gaan we naar Padang Bai, havenstadje en vertrekpunt voor de ferry naar Lombok, het volgende eilandje in de rij. Geen foto's voorlopig, de verbindingen zijn hier werkelijk pijnlijk traag.

zondag, juli 23, 2006

Maninjau en Padang

Beste lezers,
Bijna aan het eind gekomen van onze tocht in Sumatra. Morgen nemen we het vliegtuig richting Jakarta en dezelfde dag nog vliegen we door naar Denpasar in Bali. Vandaag zijn we na een zenuwslopende busrit aangekomen in de broeiende havenstad Padang, bekend van de gelijknamige keuken, die wellicht de pittigste is van Indonesie. . In het algemeen geldt hier: hoe roder, hoe pikanter, maar er is ook een uiterst pikant groen sausje, waarvoor het opletten is. Daarnaast is het opvallendste hier de minibusjes of "opeletten" die er hier meer uitzien als racewagens dan als openbaar vervoer De vorige twee dagen verbleven we op misschien wel het mooiste plekje van Sumatra, het Maninjau meer. Veel kleiner dan het Toba meer - we hebben errond gefietst, een tocht van circa 50km - , maar fantastisch gelegen in het midden van de vulkaankrater, omgeven door rijstvelden, en met lekker warm en helder water. Verleidelijk om langer te blijven. Weer geen foto's, maar in Bali en Lombok zal dat zeker beteren.

donderdag, juli 20, 2006

Meningkabau

Beste lezers,
Sumatra is doorsneden door vulkaanketens - achter elke hoek van de straat ligt er wel eentje - en meren. 15 uur over de Sumatraanse "potholes" en de evenaar brengen ons in Bukittingi bij de Meningkabau mensen. Geen verleden als koppensnellers, eerder als huizenbouwers en bekend om hun matrimarchiale samenleving. Eindelijk terug lekker weer ook - niet zo warm als in Belgie, maar toch. Bij aankomst direct op de ojek of motorfiets, want er staat een Rafflesia arnoldi in bloei, de grootste bloem ter wereld. De parasitaire bloem bloeit 7 dagen per jaar, is zeer groot, maar is niet de mooiste en zeker niet de best geurende bloem ter wereld. De volgende dagen wisselen we af tussen het verder plannen van onze reis in Indonesie - in de vorm van AirAsia tickets boeken - en het bezichtigen van de huizen, rijstvelden en vulkanen in de omgeving per ojek. Ondertussen ook kennis gemaakt met de Padang 'cuisine', genoemd naar de nabijgelegen stad. De pepers zijn hier het strafst en bij binnenkomst wordt minstens een half dozijn schoteltjes op tafel geplaatst. Je betaalt alleen wat je eet. Kwestie is dus de juiste schoteltjes te kiezen en de meest pikante te vermijden...

Bataks

Beste lezers,
Ondertussen al een eind opgeschoten in Sumatra na stops in het warempel koude en regenachtige Berastagi en het kleine Tuk Tuk aan het Danau Toba (Toba Meer). Centraal-Sumatra is het gebied van de Bataks, een van de vele bevolkingsgroepen hier. De Bataks waren in een (niet zo heel) ver verleden bekend om hun kannibalisme, en gidsen tonen nog graag de stenen "tafels", waar slachtoffers werden "ingesmeerd met chili en look". Centrum van de Batak verspreiding is het Toba meer - een gigantisch meer in een nog gigantischere vulkaankrater. De vele guesthouses en restaurants wijzen op veel toeristen in het verleden, maar vele zijn ondertussen gesloten of serieus ingekrompen. Twee nieuwe aardbevingen en een tsunami zullen het allemaal niet verbeteren. Het Toba-meer is overigens wel een prachtige plek - helder water met wolken beklede bergen errond, jammer genoeg hier geen fotootje. Hier nemen we ook afscheid van Anne en Joke die terugkeren naar Medan. Wij hebben een 15-uur durende rit naar Bukittingi over de "Trans-Sumatran Highway" voor de boeg.

woensdag, juli 12, 2006

Orang Oetan

Beste lezers,
Na een dag, waarin we ons record in aantal gebruikte vervoermiddelen hebben gebroken (metro - ferry - taxi - vliegtuig - taxi - bus) zijn we aanbeland in Indonesie, meerbepaald op het eiland Sumatra. Een korte stop in de hectische hoofdstad Medan en dan een bus naar Bukit Lawang. Net dezelfde bus als Anne en Joke, die net zijn aangekomen uit Jakarta. De volgende dagen zullen we samen reizen. Het dorpje - of wat ervan overblijft na een desastreuze vloedgolf in 2003 - ligt aan de grens van het Gunung Leuser nationaal park. Het park is een van de laatste "strongholds" voor de Orang Oetan - vertaald mensaap. Een aantal van de apen zijn hier terecht gekomen na mishandeling elders en worden opnieuw voorbereid om te overleven in de jungle. Tweemaal daags wordt voedsel voorzien waar de apen vrij naartoe mogen komen. Handig voor ons, bezoekers, die de apen zo in close-up kunnen bekijken. Indrukwekkend hoe sterk de gelijkenis is met mensen. Gelaatsuitdrukkingen, karaktertrekken en gedrag zijn heel herkenbaar. Een driedaagse trek in het nationaal park brengt ons naar de wilde orang oetans, gibbons en hornbills. Terugkeren doen we via "tubing" - aan elkaar gebonden banden - over de rivier.

Shopping en witte tijgers

Beste lezers,
Singapore is een van de aangenaamste steden in Azie die we totnogtoe hebben aangedaan. Zoals eerder geschreven is alles er proper, efficient en vriendelijk. De "skyline" is indrukwekkend en er is prachtige moderne architectuur. Chinese tempels staan er naast wolkenkrabbers. De strenge en dus on-Vlaamse stadsplanning heeft het mogelijk gemaakt dat in het centrum van de stad een groot natuurgebied is bewaard. Er is de super-efficiente metro en dan is er de zoo. De zoo van Singapore staat aangeschreven als werelds beste en we zijn dus eens gaan kijken. Indrukwekkend. Hekken staan er nauwelijks. Dieren leven in grote "enclosures" en sommige worden samengeplaatst in grote parken, waarin je dan kan wandelen en proberen de dieren te vinden. Veel primaten, poolberen en ook witte tijgers, die allemaal afstammen van hetzelfde albino-exemplaar. De andere trekpleister van Singapore zijn de shoppingcentra. Op elke hoek van de straat staat er wel eentje, allemaal met airco, allemaal met blitze winkels en allemaal zowat altijd open (en vol). Gelukkig raakt ons visum eindelijk in orde en kunnen we net creditkaart "meltdown" voorkomen.

vrijdag, juni 30, 2006

Singapore visa blues

Hallo lezers,
Na India kan het contrast met Singapore moeilijk groter. (Super-)proper tegenover vuil, vaste prijzen tegenover afdingen, shoppingcentra tegenover bazaars, maar ook duur tegen goedkoop. Het begint al bij de Changi luchthaven, volgens sommigen de beste luchthaven ter wereld. Superproper, duidelijke wegwijzers, professionele staf, vlucht op tijd enz. Een groot contrast. Dan per MRT (Mass Rapid Transit) - alweer het beste ter wereld volgens sommigen - naar centrum. Boetes op zijn hier ook niet min - zo bijvoorbeeld enkele honderden dollars om naast zebrapad over te steken. Enige ontnuchtering dan aan de Indonesische ambassade, waar een "return ticket" en/of een invitatiebrief uit Indonesie ge'eist wordt voor een visum. Indonesie lijkt absoluut te willen vermijden dat mensen er langer dan een maand willen blijven. Daarnet dan maar een terugvlucht geboekt bij AirAsia en maandag met nieuwe moed naar de ambassade.

Lijstjes, lijstjes, lijstjes

Hallo lezers,
Na 5 maanden India zijn we veilig en wel in Singapore aanbeland- in de Little India wijk weliswaar, we blijven nog even met een half been in India hangen. Halfweg onze reis ook, en dus hebben we bij een diner bij Peter Scot in Kolkatta elk een lijstje gemaakt met de persoonlijke hoogtepunten en ergernissen. De lijstjes waren verrassend gelijklopend en hebben we samengevoegd:

12 Hoogtepunten (in willekeurige volgorde):
1. Indische keuken: lassi, thali"s, dosa's, Kerala fish curries... na een dag in Singapore gaan we wanhopig op zoek naar Indische restaurants.
2. Theyyam uitvoering in Kerala. Nachtelijke dansen, waarbij dansers zich vereenzelvigen met een god, dansen en in vuur gaan liggen. Adembenemend.
3. Trekking in de Indische Himalaya. Goecha La, Singalila, Markha en Stok Kangri. Vergezichten, oog in oog met zeven- en achtduizendreuzen en er bijna eentje beklommen van 6000m. Grensverleggend.
4. Meherangargh Fort in Jodhpur. Voor ons het mooiste en informatiefste van de forten in Rajasthan.
5. Fort Cochin. Atmosferisch havenstadje in Kerala en toegangspoort voor de prachtige Backwaters. Decor voor Rushdies "The Moor Last Sigh", dat we beiden lazen (en aanbevelen).
6. Varanasi. De "City of Eternal Light" is India op zijn vreemst. Mensen baden, offeren en verbranden lijken aan de "Ghats" van de heilige Ganges. Fascinerend.
7. Sri Meenakshi Tempel in Madurai. Mooiste tempel in het zuiden van India, vooral ook door de constante stroom van volgelingen.
8. Golden Temple in Amritsar. Prachtige tempel van de Sikhs, inclusief de welgeorganiseerde massakeuken.
9. Indian Railways. Geen reis in India is compleet zonder gebruik te maken van de trein. Het grootste treinnetwerk ter wereld met meer dan 1 miljoen werknemers.
10. Steden van Delhi. Verschrikkelijk de eerste keer, maar fascinerend bij een tweede en derde bezoek, de stad heeft verrassend veel te bieden en de Paharganj wijk laat niemand onverschillig.
11. De Taj Mahal. Volgens sommigen het mooiste gebouw ter wereld en wie zijn wij om dat tegen te spreken.
12.Ladakh. Twee dagen rijden door de Himalaya van de dichtstbijzijnde stad, omgeven door de Himalaya is dit prachtig gebied met een Boeddhistische cultuur. Jammer genoeg begint toerisme er een zware tol te eisen.

6 ergernissen
1. Indian Railways. We hebben nog altijd nachtmerries van het reserveren van treinen en pech met de medereizigers in het compartiment kan een lange treinreis in een calvarie maken.
2. Getoeter. Lawaai is overal in India. Auto's toeteren constant en voor elke mogelijke reden.
3. Voetganger zijn in India. Het verkeer in India is gebaseerd op hierarchie. De voetganger komt op de laastste plaats, gevolgd door fietsrickshaws, autorickshaws, auto's, bussen en, op de eerste plaats, de almachtige heilige koe.
4. Staren. Mensen zijn gefascineerd door buitenlanders en staren ongegeneerd. Soms grappig, vaak vervelend.
5. Stank. Afvalophaling is afwezig in grote delen van India. Alles ligt dus op de straat en ...
6. Rijke buitenlanders. Indiers zien buitenlanders als rijke geldrondstrooiende wezens. Toegangsprijzen gaan maal 10 en verkopers denken dat we alles willen kopen, "omdat het voor ons toch niets kost."

woensdag, juni 28, 2006

City of Joy

Beste lezers,
Onze laatste halte op onze "grand" tour van India is Calcutta, of Kolkatta, zoals de stad terug officieel heet. De Britten bouwden hier hun Londen opmieuw: grote brede boulevards, herenhuiwen, Sint-Pauls Cathedral en Victoria Memorial, misschien de mooiste nalatenschap van de Raj-periode. De stad heeft bij ons een zeer negatief imago van armoede en sloppenwijken, versterkt door Moeder Theresa. Men is hier niet blij met dat imago, dat ze onterecht vinden. De stad en het omringende West-Bengalen zijn idd een van de top-groeiregio's in India. Voor de verandering logeren we hier bij het "Leger des Heils", naast de lekkere "Curd Corner" - Curd is hier de benaming voor yoghurt. Lichten gaan uit om 10pm, maar voor de World Cup maken ze hier zelfs een uitzondering. Straks gaan we afscheid nemen van India in stijl bij Peter Scot, een Kolkatta monument, en daarna gaat het per gele "Ambassador" naar de luchthaven. Morgen zitten we dan in de "Food Capital" van Azie, Singapore.

zondag, juni 25, 2006

De post, altijd tot uw dienst

Beste lezers,
Na de treks kunnen onze warme kleren terug naar huis, een karweitje voor de Indische post. Wij probeerden de post van Leh. Geniet met ons mee. Ten eerste ligt de Post handigweg 3 km buiten het centrum. In Leh zijn geen rickshaws. De post is open tot 5u30, maar pakketjes versturen kan maar tot 3u30. Iedereen is er dan nog wel, maar je kan alleen nog postzegels kopen. Een pakketje moet ook ingepakt zijn, niet zomaar in karton, nee, dat zou wel zeer eenvoudig zijn, nee, het moet ingepakt zijn in linnen en dan toegenaaid. Het linnen moet je kopen in een stoffenwinkel en daarna moet je naar een "tailor" om het te laten naaien (een zijde moet open blijven voor inspectie). In het postkantoor vertelt de beambte ons na "inspectie" dat we het pakketje mogen dichtnaaien. Geen naald en draad mee? Jammer, terug. Gelukkig is even verderop een andere "tailor" die ons pakketje wil dichtnaaien. Terug naar postkantoor. Of we het adres met een "marker" er willen opschrijven? Geen marker? Jammer, is niet beschikbaar in postkantoor. Gelukkig mag het voor 1 keer in pen. Na een halve dag is ons pakketje verstuurd. Bij het teruglopen kwamen we twee mensen tegen die een pakketje wilden versturen. We gaven hen een bemoedigende blik.

Himalaya, avontuur op hoog niveau (final)

Hallo lezers,
Na Markha hebben we ons laten verleiden tot een werkelijk zware trek, een trek (zeg maar beklimming) van 4 dagen naar de top van Stok-Kangri, 6130m hoog. Deze keer twee Zweden in de groep, twee Franse berggeiten (gidsen in de Alpen), een New-Yorkse en terug Sylvain uit Rijsel - naast de lokale ploeg van gids Jigmet, kok - steeds een Nepali trouwens - en "horseman" Batcha. De eerste dag klimmen we naar 4100m en het is direct prijs: een van de Franse gidsen krijgt last van de hoogte en moet terug. Tweede dag naar het "Basecamp" op 5100m. Het is er zeer koud. Om 12 uur 's nachts moeten we vertrekken voor de klim naar de top. De sneeuw is dan nog hard. Weer is goed en slecht tegelijk: het is helder (goed), maar er ligt een massa sneeuw, wat de beklimming heel zwaar maakt. Vanaf circa 5500m wordt het heel zwaar, elke paar stappen zijn we buiten adem, onze "ice-axe" dient meer als steun en eten of drinken lukt niet meer. Op 5800m treden hoofdpijn en duizeligheid op en moeten we terug. Gelukkig is de zon dan net op en zijn de zichten fenomenaal. Even verder moeten ook de overblijvers van de groep - een deel is vroeger al moeten terugkeren - rechtsomkeer maken, omdat de passage te gevaarlijk is. Jammer, geen vlagje geplant op de top, maar toch "blij en voldaan" terug naar Basecamp. Nog enkele dagen last van de maag - de hoogte en 's nachts opstaan - is ons lot.

Markha

Hallo lezers,

Trekkings zijn de enige manier in Ladakh om vele van de afgelegen dorpjes en valleien te bezoeken, vele ervan zijn niet verbonden met het wegennet. Onze eerste trek is de Markha trek, relatief populair, omdat het een mooie trek is en ook niet de zwaarste - relatief in Ladakh. De groep is geweldig: samen met ons maken een Franse en haar kranige moeder (58 jaar) met ons de trek van meer dan 100 km over twee 5000m passen. Een andere Fransman, Sylvain, is drie maanden in Ladakh en maakt de trek mee als leerling-gids. Omringd door Frans gezelschap dus en een eerste gelegenheid om naast Engels eens Frans te babbelen. De trek van 7 dagen loopt de tweede dag over een 4990m pas, en passeert dan enkele dagen langs dorpjes, gompa's en stupa's. De laatste dag dan de climax met een pas van 5200m. Enkele foto's: hier, hier en hier (eentje van ons twee!). Het weer is goed, de "blauwe schapen" en marmotten zijn van de partij en deze keer geen probleem met knieen. Aan het eind van de trekking hebben we zin naar meer.

De machtige Indus

Beste lezers,
Terug in Delhi betekent terug on-line, na drie weken te hebben vertoefd in Ladakh, in het hartje van de Indische Himalaya. Het gebied maakt deel uit van Tibet en is Boeddhistish. De rit ernaartoe - via de Manali-Leh "highway" - leert ons direct hoe afgelegen het gebied is. De passages over de Rohtang (4200m) en Taglanga (5328m) passen zorgen voor hoofdpijn. Maar eens aangekomen in Leh - de hoofdstad - is de pijn snel vergeten. Het is begin juni, nog net voor de grote stroom bezoekers op gang komt, en Leh kent een overvloed aan leuke "guesthouses". Met enig geluk - en hulp van Israeli's - vinden we een mooi onderkomen voor drie weken bij een Ladakhi familie. De komende drie weken besteden we onze tijd met het voorbereiden en bekomen van 2 treks en het bezoeken van enkele van de vele mooie "gompa's" of Boeddhistische kloosters.

vrijdag, juni 02, 2006

De Manali-Leh "Highway"

Hallo,
Open voor buitenlanders sinds 1989, de weg van Manali naar Leh - de hoofdstad van Ladakh - is de meest populaire toegang tot Ladakh. Ladakh, ook Klein Tibet genaamd, is India's meest afgelegen gebied en is een hooggelegen sneeuwwoestijn tussen de Karakoram en de "Great Himalayas". De weg is de tweede hoogste in de wereld en bereikt een hoogte van welgeteld 5328m - veel water meenemen tegen de hoogteziekte en warme kleren zijn de boodschap. Het oppervlak varieert tussen asfalt en "potholes" en loopt door een maanachtig landschap omgeven door 7000-ers. De rit van 485 km duurt tussen 20 en 30 uur, afhankelijk van voertuig en weer. Soms is een overnachting in tenten nodig. Momenteel zitten we in het met Israeli's en hun "Enfield" moto's overladen Manali en morgen (deze nacht om 1u30) vertrekken we naar Leh. Bussen rijden er spijtig genoeg nog niet wegens de sneeuw, jeeps gelukkig wel.
Internetverbindingen in Leh en de rest van Ladakh zijn pijnlijk traag en duur, zodat de updates de komende twee weken zeer beperkt zullen zijn.

dinsdag, mei 30, 2006

Dharamsala

Hallo lezers,
Aangekomen in Dharamsala, de thuishaven van de Dalai Lama. Een "publieke audientie" (handjes schudden) zit er jammer genoeg niet in, vermits de DL momenteel in... Belgie zit. Tja. Eind deze maand geeft de Dalai zijn jaarlijkse "teachings" en de eerste fanatieke Westerse volgelingen strijken nu al neer. Het kleine interessante Tibet museum legt de geschiedenis uit van de Tibetaanse "bevrijding" door het Chinese volksleger in 1949 en de vlucht van de DL over de Himalaya naar India). Gelukkig zijn er in Dharamsala genoeg curussen om een jaar bezig te blijven. Alle soorten meditatie, koken, yoga, reiki, thai massage, Hindi, Tibetaans, tabla spelen ...Wij volgen nog een kleine yogacursus. Naast cursussen zijn restaurants een grote trekpleister van Dharamsala. Gisteren verse "spaghetti carbonara' en verse ravioli gevuld met verse spinazie gegeten - zo lekker dat onze heimwee naar de Belgische (Italiaanse) keuken weer wat onderdrukt is.

Monthy Python aan de grens

Beste lezers,
Elke vooravond wordt aan de grens tussen India en Pakistan - sinds hun bestaan steeds meer of minder met getrokken messen tegenover elkaar - een schouwspel opgevoerd dat niet zou misstaan in een Monthy Python film. Grenswachters met overdreven hoeden marcheren met buitenmaatse passen om beurten naar de grens, patriottische liederen schallen uit de luidspreker - luid meegebruld door de duizenden Indiers en honderden Pakistani en het (Indische) publiek schreeuwt passioneel anti-Pakistaanse slogans. Even voor zonsondergang wordt de vlag gestreken, geven de grenswachters elkaar een korte groet en gaat de poort toe. Dan volgt nog een massale fotosessie met het enthousiaste publiek, waarna iedereen voldaan naar huis terugkeert. Bizar.

maandag, mei 29, 2006

Gouden nectar

Hallo lezers,
Van het hete Delhi naar hetzo mogelijk nog hetere Amritsar, grootste stad in de Indische Punjab. De stad is een ongelooflijke chaos en lijkt continu volledig verstopt,maar in de stad bevindt zich een van de mooiste gebouwen van India, de Gouden Tempel van de Sikhs. De tempel is werkelijk adembenemend. Het centrale deel van de tempel is aan de buitenkant versierd met honderden kilo's goud. 's Morgens, 's middags, 's avonds, telkens wordt het licht anders weerkaatst en ziet de tempel er anders uit. De tempel bevat het Heilige Boek van de Sikhs, de Akal Takhat. Elke Sikh probeert minstens een maal in zijn leven de tempel te bezoeken. De tempel biedt ook een zeer gastvrije ontvangst: overnachting kan er gratis (in een dormitory) en (lekker) eten kan er gratis in de gigantische "mess". In de tempel en errond werden we vaak aangesproken, nietom geld te geven, maar om gewoon een praatje te slaan - of om handtekeningen uit te delen.

zondag, mei 21, 2006

Beeldhouwers

Hallo,
Ondertussen terug in Pondicherry na onze laatste halte in het zuiden, het beeldhouwersdorp Mamallapuram. Duizenden jaren al werken beeldhouwers in het dorp aan beelden voor tempels(en reizigers). De "shore" tempel aan de zee en bewerkte rotsblokken overal in het dorp zijn gemaakt door kunstenaars om hun kwaliteit aan bezoekers te tonen. Bijna weg uit het zuiden betekent spijtig genoeg ook bijna weg van de "meals" en idli's als ontbijt. Morgen terug naar Bangalore (8 uur bus), de dag erna terug naar Delhi (36 uur trein). Veel tijd om te lezen.

donderdag, mei 18, 2006

Pondicherry

Beste lezers,
Na een korte stop in Chola-stad Thanjavur zijn we aanbeland in pondicherry, een stukje Frankrijk in India. "Pondi" was de belangrijkste stad van Frans India, en daarom spreken de mensen er nog Frans, zijn de straatnaamborden in het Frans, dragen agenten er "kepi's" en - belangrijk- zijn er verse croissants en espresso te verkrijgen. Op enkele kilometers van Pondicherry ligt Auroville, de "new age" stad van Sri Aurobindo en "The Mother". De stad is "opgericht" in 1968 als een synthese tussen Westerse en Oosterse wereld. Mensen - 2/3 westerlingen, vooral Fransen - leven er in een soort spirituele gemeenschap. In het centrum staat de Matra Mandir - spijtig genoeg net in herstelling - , een kruising tussen een golfbal en een ruimteschip. Vandaag naar onze laatste halte in het zuiden, het beeldhouwersdorp Mamallapuram, vlakbij Madras.

zaterdag, mei 13, 2006

Athene van het oosten

Beste lezers,
Madurai is een speciale stad. Een van de oudste steden ter wereld en er rondwandelen lijkt wel een reis terug in de tijd. In de stad ligt het grootste bouwwerk van het oosten, de Hindoe-tempel Sri Meenakshi - een vorm van Parvathi- en Shiva. Het is een enorm bouwwerk, omvat 12 torens en een massa schrijnen, veelkleurige beelden en colonnades. Duizenden mensen lopen er in en uit met offers - bananen en kokosnoten, meestal - om een van de goden te vereren, pasgetrouwden zoeken er de zegen en studenten leren er de veda's. Elke avond worden de twee goden samen te slapen gelegd, door de 30 priesters in slaap gewiegd door slaapliederen. Voortdurend vinden er festivals plaats, zo net nu het einde van het Chithrai festival, waarmee het huwelijk van de twee goden wordt herdacht. Duizenden mensen gaan in de rivier baden- sommigen verkleed en geschmimkt-, beelden van de goden worden rondgedragen en natuurlijk zijn er ook versierde olifanten van de partij. Deze morgen zijn we geinterviewd door lokaal tv-station - live in hun ontbijtshow- waarna we nog meer de aandacht trokken dan anders.
Belgie hier ondertussen -negatief- in het nieuws met de moord in Antwerpen op kind en kinderoppas. Gelukkig is Belgie hier nog bekend van de wereldbeker in Mexico.

Bloedzuigers

Beste lezers,
Ondertussen aangekomen in Madurai na een tussenstop in Kumily, een klein "spice"stadje in de Western Ghats, de wervel die Zuid-India in tweeen deelt. Het is er door de hoogte een beetje koeler - 30 ipv. 35 graden, zoiets - en er is een mooi nationaal park in de buurt. Spijtig alleen dat door de regen de weken voor onze komst de bodem bedekt was met leeches, vervelende bloedzuigers. Na de toegang betaald te hebben, werden we ingelicht en kregen we na betaling "beschermende" kousen - vol gaten. Tijdens de wandeling dienden we om de 2 minuten de leeches van schoenen en kousen weg te meppen. Zeer leuk. Tussendoor toch wat dieren gezien: wat herten, een reuzeneekhoorn, een groep wilde honden en wilde zwijnen. Een aangenamere ervaring was een tocht naar een "organische"- biologische - spice garden en thee "plantatie". Leuk om de kruiden die we (soms) in de keuken gebruiken aan bomen of struiken te zien hangen, zoals peper, vanille en muskaat.

dinsdag, mei 09, 2006

De "Hugging Mother"

Beste lezers,
India is het land van de ashrams. Ashrams zijn gemeenschappen van enkelen tot duizenden die samenleven rond een spirituele leider of guru. Een van de grotere ashrams en een van de weinige met een vrouwelijke guru is de ashram van Amritapuri. Ze wordt ook de "hugging mother" genoemd omwille van haar urenlange nachtelijke "hugging sessions", waarbij ze duizenden "volgelingen" een dikke knuffel geeft. Benieuwd trokken we naar haar ashram. Spijtig genoeg was Amma zelf op toernee - meestal het geval, ze heeft een redelijk indrukwekkend reisprogramma- maar toch is zo'n ashram de moeite. Zo hadden we een kamertje op de 15de (!) verdieping van een van de woonblokken met zicht op de Arabische Zee langs de ene kant en uitgestrekte palmboombossen langs de andere kant, doorsneden door kanaaltjes. Wat het spirituele betreft, waren we iets minder onder de indruk, hoewel we natuurlijk geen "hugging" sessie mochten meemaken. De sprituele boodschap is simpel en gebaseerd op onbaatzuchtige hulp, barmhartigheid en respect. De ashram wordt bevolkt door volk van allerlei pluimage: Indische families, monniken, backpackers en Westerse families. Velen leven er al maanden of zelfs jaren. Wij bleven er niet zolang, maar keerden na een dagje terug naar Alleppey, waar we morgen de ferrie nemen naar Kottayam en verder trekken richting de "Western Ghats", naar (hopelijk) iets koeler weer...

Thrissur Puram


Beste lezers,

Vorige zondag naar Thrissur Puram geweest, dat is een van de grote festivals in Kerala. De ingredienten van het feest zijn massa's versierde (tamme) olifanten, drummers en vuurwerk. Een ongeluk in de opslagplaats van het vuurwerk (waar hebben we dat nog gehoord?) met 7 doden zorgde ervoor dat het vuurwerkgedeelte werd afgelast. Geen nood, de olifanten en drummers zorgden voor spektakel genoeg. De olifanten werden opgesteld in rijen van 15 olifanten, telkens met drie "passagiers". Ervoor spelen drummers en trompetters een geleidelijk naar een climax toelopend ritme, dat passioneel door de massa word "meegespeeld". Aan de climax worden een soort "borstels" met yakharen en parasols de hoogte in gestoken. Heel indrukwekkend.

donderdag, mei 04, 2006

Kerala

Hallo lezers,
Enige tijd geleden sinds ons laatste teken van leven, maar dat is volledig te wijten aan de afwezigheid van internet-pc's in de plaatsen waar we verbleven. Meerbepaald in Costa Malabari, een guest house aan de Malabar Kust niet ver van Kanur. Prachtige stranden en avondlijke en nachtelijke Theyyam uitvoeringen. Momenteel bevinden we ons in misschien wel een van de mooiste plaatsen van India, Cochi. Cochi is een eilandje voor de Arabische zeekust. Vroeger centrum van de "spice trade", maar - en dat is het leuke - nog altijd kan je overal de peper, cardamom, saffraan, thee en koffie ruiken in de kleine opslaghuisjes, direct uitgevend aan het water. In het stadje ligt ook nog een Joodse synagoge, restant van de vroeger bloeiende Joodse gemeenschap hier. Welke godsdienst is hier eigenlijk niet aanwezig? Langs de kust worden Chinese visnetten gebruikt. Bij de vissers kan je dan 's avonds verse vis kopen om in een van de "shacks" ernaast te laten grillen met wat gember en look. Het deed ons terug(en vooruit)denken aan Lovina, Bali en Makassar, Sulawesi. Dolfijnen spelen in het mondingsgebied. 's Avonds zijn er (korte) Kathakali voorstellingen, een eeuwenoude rituele theatervorm, waarbij geen woorden worden gebruikt, maar mimiek. Cochi is ook toegangsgebied voor de "Backwaters" van Kerala, een gebied van rijstvelden, palmbomen en kruiden doorsneden door rivieren, kanalen en meertjes. Het decor voor Arundathi Roy's "God van de Kleine Dingen", een van de mooiste boeken die we sinds lange tijd gelezen hebben. We blijven hier een klein weekje, ook omdat zaterdag niet ver van hier een van de grootste festivals van India plaats heeft, Thrissur Puram, met ondermeer drummers en massa's versierde olifanten. Meer in een volgende flash...
Geen foto's spijtig genoeg, we proberen er later nog enkele toe te voegen...

zondag, april 23, 2006

Bangalore

Beste lezers,
Wijziging in onze planning. Momenteel bevinden we ons in Bangalore, hoofdstad van de zuidelijke staat Karnataka en dit na twee marathontreinritten - eentje van 22 uur naar Delhi - de stationshal van New Delhi's treinstation is een constante slaap- en wachtzaal - en eentje van 37 uur. Maar de rit was wel in stijl, meerbepaald via de Radjani Express, een van de betere en snellere verbindingen uit het Indische treinnet. Tijdens de rit is er een nagenoeg constant aan- en afgeloop van bedienden met eten, drank, kranten, lakens, chai etc.
Bangalore is een van de IT-hubs van India, een van de vlaggeschepen van de steile economische groei die het land kent. Bijna dagelijks worden beursrecords gebroken en in de centrale MG - Mahatma Gandhi - Road van de stad heerst een consumptiecultuur die zelfs ons ongewoon aandoet. Maar Bangalore is ook een stad zonder veel bezienswaardigheden, zodat we morgen verder trekken richting Hassan, en de Hoysana tempels van Harebid en Belur.

dinsdag, april 18, 2006

Kaas

Hallo lezers,
We zijn net terug van een driedaagse tocht in de kalmte en stilte van het Samthar Plateau - de occasionele Bengali familie buiten beschouwing gelaten - ten oosten van Kalimpong tegen de Bhutaanse grens. Ondertussen terug in Kalimpong, een stadje dat ons ten zeerste kan bekoren. Niet zozeer omwille van toeristische bezienswaardigheden, maar omwille van zijn kaas. Doorgaans is in India alleen een volstrekt smaakloze soort "cottage cheese" te verkrijgen paneer genaamd, maar in Kalimpong is er dankzij de Jezuieten dus echte smakelijke kaas te verkrijgen. Enkele dagen geleden een half kilootje gekocht, vandaag een kwart kilootje. Lekker. Alleen geen wijn bij te verkrijgen, dat hebben ze hier helemaal niet.

vrijdag, april 14, 2006

Planning

Wie onze reisplanning heeft bekeken, heeft al kunnen vaststellen dat er enkele wijzigingen hebben plaatsgevonden, om een understatement te gebruiken.
Onze planning ziet er nu als volgt uit:
We blijven in India tot eind juni met na Sikkim nog naar Punjab, Himachal Pradesh, misschien Ladakh (als de passen vrij zijn) en tussen eind mei en eind juni een korte trip naar het zuiden (Karnataka, Kerala, Tamil Nadu). Eind juni vliegen we dan naar Singapore voor enkele dagen om de visa voor Indonesie in orde te brengen. Dan gaat het per boot naar Sumatra. In Indonesie blijven we tot begin september om dan naar Bangkok te vliegen (visa Laos en China) met de bedoeling dan naar het noorden van Laos, Yunnan en Tibet te reizen. Maar dit is voor ons nog ver vooruit geplan en kan nog wat veranderen.

Pelling en Kalimpong

Hallo lezers,
Na de trekking op naar Pelling, een klein stadje met weerom "eye-popping" zichten op Khanchenzhonga, de berg die iedereen anders schrijft. Hier enkele van de mooiste en oudste "gompa's" van Sikkim bezocht. Ook een bezoek gebracht aan de Denjong Pedma Choeling Academy, een school voor wezen en verlaten kinderen. Eigenlijk stonden we op het punt hier anderhalve maand vrijwilligerswerl te doen ( wetenschappen geven)toen net een regeringsambtenaar bij de school op bezoek kwam en alle lesgeefactiviteiten voor buitenlanders verbood. Geen vrijwilligerswek in Pelling dus, maar wel uit Sikkim naar Kalimpong in West-Bengalen. Weinig of geen buitenlanders hier in dit rustig stadje, waar er morgen markt is en we overmorgen vertrekken naar het Samthar plateau, een verlaten gebied aan de grens met Bhutan. De grens met Bhutan blijkt gesloten, zodat een geplande dagtrip naar Phuentsoling in het water valt.

Himalaya, avontuur op hoog niveau (2)


Beste lezers,
Het is even geleden dat we een update op onze blog hebben geplaatst, dit door de geringere verspreiding van het internet hier in de Himalaya. Enkele dagen geleden zijn we veilig, wel en vermoeid teruggekeerd van een 9-daagse trektocht naar Goecha La (5000m). Het vertekpunt van de tocht lag in het dorpje Yuksom op 5 uur rijden van de hoofdstad Gangtok. De groep bestond naast ons uit 3 Duitsers en 2 Noren... en naast een gids uit een assistent-gids, een kok, 3 dragers en 4 yaks, of beter, djo's (een kruising tussen koe en yak). De tocht verliep de eerste twee dagen verticaal met een klim van 1700m naar 4030m, dan een acclimatisatiedag op de weiden van Dzongri, dan naar Tanzing, de basis voor de klim naar Goecha La. Het weer is onvoorspelbaar in de bergen. De ene dag stralend, de andere dag de ganse dag sneeuw. Gelukkig wel een aantal prachtige vergezichten aan de "viewpoints" op Khangchenhonga (8596m), Pandim (6691m) en andere reuzen. Een georganiseerde trek maakt het daarbij allemaal wat aangenamer: drie warme maaltijden per dag, een warme slaapzak (met warmwaterzak), een "dining" tent en dragers die 30kg aan potten, pannen en rugzakken naar boven sleuren.

vrijdag, maart 31, 2006

Himalya, avontuur op hoog niveau!

beste lezers,
We zijn terug van een vierdaagse jeep toer naar de Yumthang en Chopta vallei, beide in het noorden van Sikkim. Het zijn prachtige valleien, omgeven door pieken van 6000m en hoger. Indrukwekkend om op 3500m hoogte te staan en omhoog te staren naar de scherpe pieken 3000m hoger. De laatste twee dagen was het zelfs mooi weer, zodat eindelijk de vergezichten, beloofd in de reisgids, te voorschijn kwamen. Morgen vertrekken we voor een volgende trek, deze keer voor 10 dagen, naar Dzongri en Goecha La (5000m), met hopelijk niet teveel sneeuwval en mooie zichten op de Khangzhenjonga, de nummer drie in de wereld. Om de koude boven te trotseren nog een extra "North Face" fleece en "Timberland" jas gekocht (allemaal nep natuurlijk, maar hopelijk wel warm).

zaterdag, maart 25, 2006

Himalaya eindelijk!

beste lezers,

Net terug van onze eerste trek, in het Singalila NP in de Himalaya. Veel wolken, mist en hagel gezien de eerste 2 dagen. De derde dag - ook de laatste, want hadden beslist vroeger terug te keren - kwam er dan toch een kleine opening in het wolkendek. Slechts een kwartiertje, maar genoeg voor mooie uitzichten - en kiekjes - op Khangchendzonga (8598m), de derde hoogste berg ter wereld, en Everest himself. Ook ede eerste twee dagen waren evenwel de moeite: de route loopt voortdurend langs de Indisch-Nepalese grens, langsheen gastvrije dorpjes (lekkere momo's!), en door Singalila NP, thuis van de rode panda's en bloeiende rhododendrons. Ondertussen "permit" geregeld voor de kleine Himalayastaat Sikkim en de bus naar de hoofdstad ervan, Gangtok, genomen. In het stadje uitgerust, wat treintickets geregeld (dit ging vlot door de "ladies queue") en gezocht naar medereizigers voor een trekking naar Goecha La (vanuit Yaksam) en een "shared jeep" naar Yungtham. Normaal gezien vertrekken we morgen voor 4 dagen naar Yungtham, er zijn nog 3 andere reizigers en een reisbureautje zorgt voor de noodzakelijke, extra, "inner line permit".

zondag, maart 19, 2006

Darjeeling

beste lezers,
Darjeeling lijkt wel in een ander land te liggen. Hier domineren Nepalese en Tibetaanse gezichten het straatbeeld en staan er in de plaats van thali's momo's en Tibetaanse noedelsoepjes op het menu. Darjeeling is vooral bekend om zijn thee die de beste ter wereld zou zijn (dat beweren ze hier toch). Vandaag bezoek gebracht (je kan voor 1 dag "lid" worden) aan de "planter's club" waar Britse thee-baronnen kwamen socializen. Spijtig genoeg nog niet veel van de Himalaya gezien wegens een dicht wolkendek. Hopelijk komt er vanaf morgen verandering in, vermits we vertrekken voor een vijfdaagse trektocht door de Singalila range van de oostelijke Himalaya. Daarom dus een kleine week geen verder nieuws maar hopelijk daarna wel fotootjes van de Himalaya.

donderdag, maart 16, 2006

Holi(2)

Gisteren Holi gevierd, Holi is hier samen met Diwali het grote feest voor de Hindus. Het vieren bestaat erin om elkaar met verf (water en poeder) vol te gooien. Toeristen zijn hierbij een geliefkoosd doelwit. Ook in onze guest house werd een feestje gebouwd. Voor de verandering begin het feestje om 9 uur, 's morgens wel te verstaan. Dit is omdat om 2 uur iedereen zich moet gaan wassen (ook dieren) in de Ganges om daarna Holi bij de familie kunnen te gaan vieren. Straks per nachttrein naar Siliguri en Darjeeling. Volgende keer als het meezit eerste fotootje van de Himalaya!

maandag, maart 13, 2006

Holi


Beste lezers,

Nog steeds in Varanasi. Onze trein vertrekt wel deze avond, maar ons "waiting list"ticket is niet omgezet geraakt in een "bevestigd"ticket. Het zit zo. Iedereen koopt aan de lopende band treintickets, waardoor treinen snel vol zitten. Als de trein vol zit, krijg je een "waiting list"ticket - een soort volgnummer. Als iemand dan zijn ticket annuleert, gaat dat ticket naar de eerste op de waiting list en zo verder. We zitten natuurlijk in India. Zo kan een reisagent of een juiste connectie (of een bankbriefje) ervoor zorgen dat je enkele plaatsen op de waiting list "opschuift" of zelfs direct een ticket krijgt. Geen geluk voor ons helaas. Nu wel hulp ingeroepen van "travel agent", dus veel kans op een ticket de 16de.
Morgen en overmorgen zo goed als geen reizen mogelijk, omwille van Holi festival. Dit is groot Hindu festival om einde van de winter te vieren. Ze vieren dat door kleurstoffen in water op mensen te gooien. Hebben dus maar voor 2 Euro nieuwe broek en T-shirt gekocht.