The Cape

We hebben net 2 weekjes Kaapstad en omgeving achter de rug.  Wat een prachtige streek. 

Na onze vlucht vanuit Joburg (zelfs de piloot gebruikte dit), pikten we onze huurauto op aan de luchthaven en waren we op weg. 

Wat opvalt als je Kaapstad binnenrijdt, is tafelberg, waarvoor de stad bekend is.  En, het is een prachtig beeld. 

Na enkele dagen de stad te verkennen, trokken we naar Kaap de Goede Hoop.  Niet het meest zuidelijke punt, van Zuid-Afrika, maar wel een zeer mooie plaats.  De weg ernaartoe, Chapman’s Peak Drive, gaat langs de kliffen en geeft enkele spectaculaire zichten. 

De sterke wind aan Kaap de Goede Hoop, maakte het wat fris.  We zagen er veel vogels (Stefaan hoopte op de albatros, maar het waren Kelp Gulls, ik ken jammer genoeg de vertaling niet) en zeehonden.

De dag nadien kregen we pinguins te zien.  Schattige beestjes. 

Daarna redden we door naar Hermanus waar we walvissen te zien kregen.  Diegene die we zagen waren the ‘Southern right whale’, zo genoemd omdat het de ‘juiste’was om te doden omdat deze veel olie bevatten.    De walvissen komen daar naar de baai tussen juli en oktober om er te zorgen voor de kleintjes

Hermanus zelf is naar Zuid-Afrikaanse normen al heel wat toeristischer geworden de laatste jaren.  We verwachtten een drukke bedoening, maar toen we aankwamen leek het een klein dorpje aan de kust te zien.  Rustiger zelfs dan Duinbergen. 

Onze volgende stop was een prachtig natuurreservaat, met hopen elanden en bontebokken, sommigen met kleintjes  

En ook de struisvogels hadden kleintjes, 

Ook zagen we enkele bergzebra’s.  Daarnaast hebben we heel wat geleerd over vogels in Zuid-Afrika.  Foto trekken en dan opzoeken welke dat was (ja, Staf, ‘t is van dat, we hebben de smaak te pakken).

Onze bungalow lag gelegen aan de rivier en ‘s avonds bij de braai (BBQ) kregen we er een mooie zonsondergang bovenop.  

Nu was het tijd om meer landinwaarts te trekken.  Op weg naar Paarl.  Een prachtige route, velden omgeven mooi omgeven door bergen.  Dit zorgt voor een goed klimaat om druiven te telen.  En ja, er zijn heel wat wijngaarden, waar je da nook wijn kan gaan proeven en kopen (hopen zij).   Gevaarlijk als je daarna nog moet rijden. 

Om te vermijden dat onze bankrekening leeg zou zijn na het bezoeken van die wijngaarden trokken we naar het westen.  Paternoster kan een leuk dorpje aan de kust zijn, maar door de bewolking en koude wind, gaf het een beetje een triestige indruk.  Maar, het was een goede uitvalsbasis voor ‘West Coast National Park’.  Zal zeer mooi zijn als de bloemen in bloei staan, in augustus-september.  De typische vegetatie hier is fynbos. Hebben we dus gemist.  Gelukkig zagen we nog proteas in bloei.  

En, het was duidelijk het broedseizoen, Reigers en aalscholvers met hun kleintjes,

De Cape, zoals ze hier zeggen, wat een mooie streek.  We hebben ervan genoten. 

Golden Gate

Ondertussen is het al bijna 2 weken geleden.  Onze trip naar Golden Gate Reserve.

Stefaan moest naar Bethlehem voor een workshop en dan hebben we er een weekend aan gekoppeld naar Clarens.  Clarens is de uitvalsbasis voor Golden Gate Reserve.  Een klein, rustig en toch toeristisch dorpje omgeven door de bergen met hun prachtige kleuren., die mooi uitkomen bij zonsondergang.  

Toen we aankwamen in de vroege avond, lag onze B&B al in de schaduw van de bergen.  En daardoor was het al een pak kouder.  Maar, met onze verschillende lagen pullen en fleecen, handschoenen en mutsen waren we voorbereid.  Die nacht werd het -8 graden.

Na een stevig ontbijt de volgende dagen gingen we dan op weg naar het natuurpark. De rit naar daar was al practhig.  Na ons toegangsticket gekocht te hebben kregen we een kaartje in onze handen gestopt en konden we beginnen aan onze wandelingen.  De grotere wandeling van 4 uur was niet goed aangeduid en er werd ons aangeradn die maar niet te doen.  Dan toch maar een kortere wandeling doen.      

Na de wandeling reden we met de auto nog even verder door het gebied.  Jammer dat er geen fietsen te huur waren, want dit zou ideal geweest zijn.

Op zondag maakten we eerst nog een wandeling vooraleer terug huiswaarts te keren.    De wandeling liep langs de bergen aan de B&B en gaf ons een mooi zicht op Clarens, gelegen tussen de bergen.  Van bovenop kregen we ook een mooi beeld van de verschillende huizen en settlements.  In het centrum van Clarens staan de grotere huizen met grotere tuinen, bewoond door de blanken.  Verder weg zie je de kleinere huizen, kleinere tuinen (of geen tuinen), bewoond door de zwarten.  De settlements van de zwarten zijn geen sloppenwijken en de meeste huizen zijn van steen.  Maar, ze moesten daar gaan wonen ten tijde van de apartheid, en de scheiding tussen blank en zwart is nog steeds zeer duidelijk.  

Winter

Ik weet niet of de winter officieel is begonnen, maar qua temperaturen is de winter al aangekomen hier.  Vorige week hadden we een koudefront dat over Zuid-Afrika trok. De koude winden komen vanuit Antartica.  Via de kust komen ze dan landinwaarts.  Aan de kust, zoals in Kaapstad, gaat dat gepaard met regen, maar eens de winden aankomen in Johannesburg en Pretoria is de regen eruit. 

Bij ons in Pretoria is het nu dus koud en droog.  Zeer droog zelfs.  We moeten de planten water geven, anders verdorren ze.  Het is hier zelfs zo droog, dat we het merken aan onze meubels.  We hebben enkele meubels vanuit Cambodia overgebracht.  Het hout droogt hier nog verder zodat we enkele barsten gekregen hebben in onze kast. 

Overdag is het aangenaam.  Eerder een lenteweertje zoals in Belgie.  Temperaturen gaan to 18°C of meer soms.  Zolang je in de zon kan zitten is het aangenaam warm.  Maar dan.  Vanaf 16u koelt het af.  Per uur komt er dan een laag kleren bij.   Gelukkig vriest het hier niet vaak.  Vorige week ging het even tot -1, maar in Pretoria blijft het meestal boven nul.  Jammer genoeg zijn de huizen niet echt uitgerust op koude temperaturen.  We hebben geen verwarming, geen haardvuur, enkel glas, geen spouwmuren en overal spleten.  Johannesburg, dat zo’n 50 km van hier ligt is meestal nog 2°C kouder. 

Volgende week gaat Stefaan naar Bethelehem voor het werk, en dan koppelen we er een weekendje aan.  Daar zal het pas koud zijn.  Daar was het vorig weekend -10°C en geven ze voor donderdag -8°C.  We zullen al onze kleren moeten meenemen, denk ik.  

Durban en Soweto

Na onze trip in Hluhluwe en Saint Lucia gingen we naar Durban.  Durban is de 3de grootste stad en grootste havenstad in Zuid-Afrika.  In Durban, en in heel Kwazulu-Natal, wordt er bijna geen Afrikaans gesproken maar vooral Engels.De blanken hier zijn meestal van Britse en niet van Nederlandse oorsprong.  De meeste zwarten zijn Zulus en spreken dus zulu.  Heel wat plaatsen zijn dan ook genoemd naar de zulu koning, Shaka Zulu. De huidige president, Jacob Zuma, is oorspronkelijk van Kwazulu-Natal en is een Zulu. 

De tweede grootste groep inwoners zijn de Indiërs.  De Indiërs werden indertijd naar Durban gebracht om te komen werken, voor de Britten, op de velden suikerriet.  Als gevolg daarvan zijn er nu heel wat Indische restaurants, met heerlijke curries. 

Om een beeld te krijgen van de stad hadden we een gids gehuurd die ons de belangrijkste bezienswaardigheden toonde.  Onze gids was zelf van Indische oorsprong.

Hij bracht ons eerst naar de prachtige stranden, die nu toegankelijk zijn voor iedereen.  Dat was anders ten tijde van apartheid.  Toen waren er aparte stranden voor de blanken en voor de anderen.   

En, we zagen het prachtige stadium, gebouwd en gebruikt voor de wereldbeker. 

Township in Durban

Na onze uitgebreide toer keerden we terug naar onze bed & breakfast.  Dit werd open gehouden door een gepensioneerd koppel.   De man is 82 jaar en nog steeds aan het werken als een advocaat.   Ze wonen in het oudste huis van Durban, Elephant House.  Het werd zo genoemd omdat vroeger de olifanten zich aan de palen van het terras kwamen schuren. 

Gelegen bovenop de heuvel, hadden we een mooi zicht over de stad.   

Na 2 dagen daar waren we weer op weg naar Pretoria.  Maar we maakten een stop in Johannesburg, in Soweto.  Soweto is de afkorting voor South West Township.  Het is één van de grootste townships in Zuid-Afrika.  Er is ook een backpackers plaats, waar we een nachtje overnacht hebben.  De dag nadien deden we een fietstocht in de township.  De township is gigantisch groot maar de korte fietstocht gaf ons toch een beetje een beeld van hoe het leven in de township is.  Onderweg stopten we even om een plaatselijke delicatessen te proeven met een lokaal drankje.  Kaak van de koe met een glas “bier”. 

Toen we weer verder wooden fietsen, bleek mijn fiets gestolen.  We hadden twee gidsen in onze groep.  Eén van hen gaf mij zijn fiets en ging op zoek naar de fiets.  Onze tocht kon na enige vertraging voortgezet worden, met maar 1 gids.  Een half uurtje later vergezelde de tweede gids ons opnieuw met de gevonden fiets.  Bleek dat iemand even de fiets gebruikt had om een pint bier te gaan kopen.  J  Volgens de gidsen wordt weinig of niet gestolen omdat iedereen elkaar beschermt en de schuldige, als hij gevonden wordt, krijgt slaag.  

Hluhluwe en Saint Lucia

Vorige week zijn we een deeltje van Zuid-Afrika gaan verkennen.  Zoals alle Zuid-Afrikanen namen we onze auto en gingen op weg.  Zuid-Afrikanen staan vroeg op, maar aan die gewoonte hebben we ons nog niet helemaal kunnen aanpassen.  Om 6u 30 uit ons bed vond ik al een goeie prestatie. 

Na alles ingepakt te hebben in de koffer, waren we op weg naar Kwazulu-Natal, één van de negen provincies.  Het is de provincie gelegen in het zuid-westen van het land. 

Onze eerste dag moesten we iets meer dan 600 km afleggen om aan het natuur reservaat van Hluhluwe te geraken.( uitgesproken als  shloeshloewe (ongeveer)).  Door een foute boeking konden we niet in het park zelf overnachten, en hadden we een andere, maar zeer mooie lodge gereserveerd buiten het park. 

De rit naar Hluhluwe was prachtig.  We reden niet langs de autosnelweg, maar de baan was ook zeer goed, en we konden rijden aan 120 km/u.   In de vroege avond kwamen we dan, na een prachtige rit, aan aan onze overnachting.  De lodge is gelegen op een domein van 80 ha.  Een aantal dieren loopt er vrij rond.  Zo passeerden er een soort van wilde parelhoenen en antilopes aan het terras van onze bungalow.  Aan de receptie vertelden ze ons om als het donker was niet te ver van de bungalows weg te wandelen want er waren sporen van een luipaard gezien de dag voordien.  De buurman, een paar kilometer verder, heeft aan zijn omheining camera’s staan die een foto nemen bij beweging.  En, hij had inderdaad foto’s van luipaarden die over de omheining klommen. 

Die avond kregen we een lekker avondmaal van kudusteak. Lekker!  Het koelde goed af, maar aan het kampvuur en met een extra pull aan was het redelijk te doen.

De volgende ochtend hadden we een gids gehuurd om ons naar het natuurpark te begeleiden.  Om 5u30 vertrokken we.  Het was barkoud en met al mijn pulls aan (t-shirt met korte mouwen, 1 met lange mouwen en 2 fleezen) kropen we in een open jeep (wat het zo koud maakt natuurlijk).  Bij zonsopgang kwamen we aan de ingang van het park.  Jammer genoeg kwamen al snel de wolken opzetten.  Gelukkig had de gids poncho’s en dekens in de jeep liggen, want een regenjas hadden we niet bij (niet helemaal goed voorbereid).

Door het slechte weer bleek dat er veel dieren schuilen onder de bomen en in het struikgewas.  Dit,  gecombineerd met het feit dat het park zon’n 100 000 ha is, een derde van België, maakt het niet altijd eenvoudig om “wildlife”te zien.  Maar, het was een prachtig landschap.

En dan plots, daar waren de giraffen.  Wat een elegante dieren. We zagen ook nog een aantal antelopes en buffalo’s.  Aan de picknick plaats konden we ons even opwarmen aan een warme koffie of thee en keken we naar de aapjes rondom ons. 

Rond 9u keerden we terug naar onze lodge en kregen een we een uitgebreid ontbijt.  Bovendien hadden we een prachtig zicht vanuit het restaurant over het meer, False Bay.  Ondertussen waren de wolken bijna helemaal open getrokken en konden we ons beginnen opwarmen aan de eerste zonnestralen. 

In de namiddag zijn we gaan wandelen rond het meer, een stukje ervan tenminste.  Aan het meer zagen we enkele visarenden, en 2 sadlle billed storks.  2 grote ooievaars met een knalrode bek met dikke zwarte band.  Mooi!

De dag nadien trokken we verder naar de kust,  het dorpje Saint Lucia.  Daar hadden we een campingplaats gereserveerd en konden we meteen onze tent uitproberen. 

Aan de receptie bleek dat ze 2 staanplaatsen gereserveerd hadden voor ons.  Voor elk van ons een staanplaats, één voor mij en één voor Stefaan.  Gelukkig zag de vrouw aan de balie dat dat idioot was en gaf toe dat er een fout in de booking was.  Ze stelde ons voor om een refund aan te vragen, wat we dan ook deden.

Saint Lucia ligt aan een meer dat uitmondt in de zee, excuseer oceaan.  Wat een mooi gebied ook.  Jammergenoeg mochten we er niet zwemmen.  Toen we de krokodil zagen wisten we waarom.  ‘s Nacht is het er ook utkijken voor de hippo’s, die gelukkig niet door de kamping liepen. 

In Saint Lucia deden we een fietstocht en zagen we zebra’s en wildebeesten. ‘s Avonds deden we een “nightdrive” en zagen we hippo’s, buffalo’s , een kameleon ( zo schattig) en… een hyena.  We zagen ook verschillende antelopes zoals de kudu, waterbuck, nyala, red duiker, en bushbucks.   Zal nog even moeten studeren om die te leren herkennen. 

Saint Lucia ligt zo’n 35 km van Cape Vidal waar we naartoe gereden zijn met de auto.  Daarvoor rijd je weer door een natuurpark.  Onderweg zagen weer antelopes, maar ook luie hippo’s in het water, buffalo’s, warthogs en zebra’s.  Plots sla ik alle remmen toe omdat Stefaan naast bij alles bijeen roept.  Blijkt daar een neushoorn op 10 m van de weg op zijn gemakje te grazen.  Jihaa!!  Achteraf vertelt een veearts ons dat het een zwarte neushoorn is, want die graast.  De witte eet eerder bladeren van de bomen. 

Na vier dagen natuur, trekken we naar Durban, waar ik in een nieuw bericht meer ga over vertellen.

Verkiezingen

Het ANC  heeft gewonnen.  Zoals verwacht.  Vorige week woensdag was het verkiezingsdag.  De mensen hadden vorige maand de kans om zich te registreren en op 7 mei konden we dan hun stem uitbrengen.

Het is sinds 20 jaar dat iedereen vanaf 18 jaar kan gaan stemmen.  Het is 20 jaar geleden dat apartheid werd afgeschaft. 

Het ANC kwam de laatste weken nogal in het nieuws wegens corruptie.  Zuma heeft miljoenen belastingsgeld gebruikt om zijn woning, domein is beter, op te knappen.  Maar blijkbaar zijn veel stemgerechtigden dat vergeten op het moment dat ze aan de stembus stonden. Een zak eten of een gratis taxirit doet wonderen.  Het ANC had ook affiches waarop stond: “vote ANC, do it for Madiba (bijnaam voor Nelson Madela)”. 

En hoewel het ANC gewonnen heeft, is het procentueel toch achteruit gegaan.  De grootste oppositiepartij, DA, is er op vooruit gegaan.  Ze zijn goed gegroeid.

Vooral in de provincie van Johannesburg en Pretoria, Gauteng, is het ANC fel achteruit gegaan en de DA vooruit. 

Het wordt nu afwachten wat Zuma gaat doen met de volgende 5 jaar als president.  

Rietvleidam

Zondag, 6u.  De wekker loopt af.  Wekker afdrukken en nog even verder soezen.  Maar, 10 min later gaat de wekker opnieuw.  We spreken elkaar moed in in om toch maar op te staan, zoals gepland. 

Een koffie drinken, een potje fruit, gisteren gesneden, gaat in de zak samen met onze drinkbussen.  We zijn klaar om te vertrekken.  We gaan op weg naar Reitvleidam Reserve, dat op zo’n 30 km van thuis ligt.  Het is koud en we hebben een trui aan.  De “guard” aan de uitgang van onze “estate” lijkt zowat te bevriezen en heeft een muts aan.  Wij zitten in de auto wat toch iets warmer is. 

Na een klein half uurtje komen we aan en registreren we ons aan de receptie van de “reserve”.  We moeten niet aanschuiven, maar de meeste mensen waren hier al bij openingsuur, 6u, toen wij aan het wakker worden waren. 

Toen we hier een paar weken terug geweest waren, met de fiets, hadden we al een beetje kennis gemaakt met het domein.  Hoewel.  Er waren 2 mountainbike toers uitgestippeld. Een van 5 km en een van 7 km.  De eerste toer die we ondernamen moesten we na 10 minuten voor bekeken houden.  Het startpunt stond aangeduid en dan waren de pijlen zoek. 

Dus, op naar de andere toer.  Die liep langs de omheining waar de “beesten“ zaten.  Met een fiets in de buurt van een  hippo of leeuw, dat wil je niet meemaken.  Deze toer stond voor de eerste 2 km aangeduid en toen kwamen we aan een meer. Tja, tot zover onze mountainbike tocht. 

Dus, deze keer met de auto.  We mogen nu binnen de omheining rijden. En, we gaan onmiddellijk op zoek naar beestjes.  Moeilijk te zien met het hoge gras, maar we worden snel beloond met de eerste antelopes.  Na een uurtje rondrijden en verschillende soorten antelopes gezien te hebben, komen we aan een meer.  Een ander dan toen we fietsten.   Er is een mooie picnicplek gemaakt aan de oever.  En nu zien we ook meteen hoe de Zuid-Afrikanen hun weekend doorbrengen.  Met picnicen en braaien (barbequeën).  Elke picnictafel heeft z’n barbequetje.  Op sommige ligt al een zak houtkool als teken van reservatie.  Wij nemen even de tijd om ons fruit als ontbijt op te eten.  Net op het moment dat we aan het bedenken zijn dat het wel jammeris dat er niet mag gezwommen worden in het meer, wordt duidelijk waarom.  Plots komen 3 hippo’s boven en laten duidelijk hun aanwezigheid merken. 

Even later rijden we verder, op zoek naar andere “beestjes”.  Na nog een aantal antelopes komen we zebra’s tegen.  Een moeder loopt met haar veulentje mooi langs de weg.  50 meter verder staan er 3 andere ons op te wachten en laten zich gewillig fotograferen.  Onze dag kan niet meer stuk. 

Na enkele uren rijden we voldaan huiswaarts.  Onderweg stoppen we aan een shoppingcentre om daar te gaan brunchen. 

‘s Avonds gaan we steak eten.  Het is dan ook Pasen, een goede reden om op restaurant te gaan.  Als voorgerecht nemen we asperges.  We vragen om te delen.  Geen probleem zo blijkt.  Ze delen de schotel in twee en we krijgen elk een bord met de helft van het gerecht.  Geweldig. 

Als hoofdgerecht bestellen we elk een steak, voor mij een van 200g, Stefaan neemt een van 300g.  We worden zeer snel bediend en kunnen volop genieten van het zachte vlees met de lekker saus.  Wat een verschil met het taaie vlees in Cambodja.  

tuin

Toen we het huisje overgenomen hebben van Stefaan zijn ex-collega, stonden er al heel wat planten en groenten in onze tuin.  Achteraan in onze moestuin staan er hopen chili's.  En, we hebben weliswaar verschillende varianten.   Sommige zijn minder pikant dan andere.  Hoewel het voor mij pikant blijft, is Stefaan een echte fan.

We hadden er zo veel, dat is ik een poging heb ondernomen om er sambal van te maken.

Daarnaast hebben we nog enkele struikjes met paprika's.  Ik maar wachten tot ze groter werden, maar ze worden ongeveer 5 cm groot.  Toen ik ze in een slaatje verwerkte merkte ik dat ze ... pikant zijn.  Dus duidelijk geen gewone paprika's.  

Het is hier nu herfst, en al een beetje aan het afkoelen, dus is het wachten tot in de lente om onze moestuin wat uit te breiden.

Vooraan in de tuin hebben we 2 hibiscus boompjes staan.  Na 2 weken miezerige regen, hebben we nu mooie bloemetjes aan de bomen:

 Vorige week hebben we elk een fiets gekocht.  Aangezien hier niet echt fietspaden zijn, rijden we in de graskant, of  aan de kant waar een paadje met griezelstenen is.  Een mountainbike is dan de beste aankoop.
We hebben ze ook al gebruikt om een tochtje te maken in een park niet ver van ons.  Ze waren onmiddellijk gedoopt met de nodige modder.

Straatnamen en mieren

Toen we onze auto gekocht hebben, hebben we ook onmiddellijk een gps gekocht.  Nodig om te weten hoe overal te geraken. Een boek is niet genoeg, want heel veel wegen zijn afgesloten omdat het toegangswegen zijn tot “estates”, waar je dan omheen moet.  Maar, deze dagen, waarschijnlijk al een tijdje geleden, hebben ze de namen van de straten veranderd.  En dat staat niet in onze  gps. 

Zo werden Hans Strijdom Drive,  Koningin Wilhelmina Avenue en Hendrik Verwoerd Drive veranderd.  De belangrijkste reden is geschiedenis.  Hans Strijdom was een hevige voorstander van apartheid en heeft het systeem versterkt en verstrengd toen hij eerste minister was. Ook Hendrik Verwoerd werd zijn straat ontnomen. Onder zijn werd o.a. de ANC gebannen en de ANC leiders terecht gesteld.   

 Op naar een vrolijkere noot nu. Vorig weekend heb ik een Cambodjaans gerechtje klaar gemaakt.  Met rijst.  Ik heb al een paar keer rijst klaar gemaakt.  Maar deze keer heb ik onze rijstkoker gebruikt.  En… zo lekker.  Nu weet ik waarom alle Cambodjanen een hebben.  Uncle Benz is er niets tegen. 

Nadien had ik de afwas laten staan om de dag nadien te doen.  Jammer, want de dag nadien, zit alles vol met mieren. 

Vreemd, in Belgie komen mieren af op zoet, in Cambodja op water, in Zuid-Afrika op… vet. 

Internet en TV

Na enkele weken in Zuid-Afrika kunnen we al een vergelijking beginnen maken met Cambodja.  Beide landen zijn ontwikkelingslanden, hoewel Zuid-Afrika beter ontwikkeld is.  

Het verkeer komt eerst aan bod.  In Cambodja zijn er ongeloofelijk veel brommertjes, in Zuid-Afrika zijn er maar een paar.  Door het grote aantal aan wagens, is er meer file in Zuid-Afrika.  Bovendien zijn hier de verkeerslichten vaak buiten gebruik.  Gelukkig hebben de mensen hier discipline en aan het kruispunt wordt er elk om beurt door gereden, wijzerszin.  

 In Cambodja werken de lichten ‘s nachts niet, omdat er toch geen verkeer is.  Als ze overdag eens niet zouden werken, is het allom chaos.  Iedereen rijdt zover mogelijk door, waardoor het kruispunt binnen de kortste keren vol staat en volledig geblokkeerd is .

De TV kanalen in Cambodja waren ook geweldig.  Hoe ze het doen weet ik niet, maar je kan zenders zoals HBO bekijken, wat in Amerika normaal betaalzenders zijn.  In sommige regio’s heb je BBC World, in andere regio’s is het CNN.  Het kan zelfs anders zijn binnen een paar 100 meter. 

In Zuid-Afrika lijkt het tot nu toe iets ordelijker.  Je betaalt een pakket en aan de hand daarvan wordt bepaald welke zenders je kan zien.  Maar, de reclame blokken op BBC World, zijn hier echter overgenomen door Zuid-Afrikaanse reclame.

In Zuid-Afrika werkt alles pre-paid, de telefoon, maar ook de electriciteit en de TV.  Op zich handig, alleen is de website voor de betalingen niet altijd duidelijk.  Zo hadden we vorige zaterdag niet op tijd betaald voor onze TV en werden we onmiddellijk afgesloten.  Wanneer we dan de betaling deden, ging er toch nog vanalles fout.  Callcentres! Dus, ik bel. Na 10 min naar muziekjes en reclame te luisteren, komt er eindelijk iemand mij helpen.  Een uur heb ik aan die telefoon gehangen, probeer eens dit, probeer eens dat.   Besluit, wacht nu een kwartiertje en als er niets verandert, bel je maar terug. Tuurlijk was er niets veranderd, waarom zou er zomaar iets veranderen?  Dan maar terug gebeld, en  ...het is gelukt, weliswaar.

Onze internet is nu, denk ik, ook geregeld.  We zijn maar voor een, opnieuw, prepaid formule gegaan.   Dat heeft ook weken geduurd.  Eerst wouden we een abonnement. Ok, alle papieren invullen.  Blijkt dat we een 3-maand bankstatement nodig hebben.  Van een Zuid-Afrikaanse bank. Die we nog maar net enkele weken geleden geopend hadden.  Geen probleem, zeggen ze, toch proberen.  Ze gaan ons contacteren als het niet lukt.  Een week niets gehoord.  Aan het loket laten ze ons verbaasd weten dat we zouden moeten gecontacteerd zijn, omdat onze aanvraag geweigerd is. Bank statement is niet orde.  Zoals gedacht.   Dan maar een andere formule, ADSL.  Opnieuw papieren invullen.  Ze gaan ons een SMS sturen als we de deposit mogen komen betalen, want de techniekers moeten eerst checken of ze het wel kunnen komen installeren.  Na 2 weken, geen SMS.  In het kantoor blijkt dat we de deposit al een week hadden kunnen betalen. Dat doen we dan nu.  Nu wachten op een telefoontje om een afspraak te maken voor de dag van installatie.  Weer een week gaat voorbij.  Van miserie ben ik dat gaan opzeggen, en heb ik een prepaid internet pakket gekocht, werkt direct en heb je zelf onder controle.  

Als je in Zuid-Afrika toekomt, lijkt het allemaal veel westerser, wat het eigenlijk ook is, dan in Cambodja.  Alleen mag je niet verwachten dat het hier zo snel en efficient is als in het Westen.  Dit is effe aanpassen, maar dat went ook weer.  Wat hier leuk is, is dat de muziek mooi is en de mensen bijna allemaal Engels spreken en veel humor hebben.   Een rit van 4 uur wordt hier beschouwd al seen uitstap om de hoek, en je komt in een mooie natuur terecht (die we zelf nog moeten ontdekken).  Het avontuur staat ons te wachten.

Bruce Springsteen

We waren nog maar twee weken in Zuid-Afrika, en er stond al een concert van The Boss op het programma.  We hadden de tickets al gekocht toen we nog in Cambodja waren en keken er echt naar uit.  

De week voordien waren we al aan het uitpluizen hoe we er zouden geraken.  De verzekering voor de auto hadden we snel in orde gemaakt, want een rit naar Joburg, was voor ons toch niet niks.  Tot de dag voordien iemand ons vertelde dat er zoiets bestond als “park and ride”. Geweldig!  Je gaat naar een parking in Pretoria waar je een bus neemt die je naar Joburg brengt.  Dus, geen problemen om het stadium en parkeerplaats te vinden, of files te trotseren. 

En wat een prachtig stadium, met zo’n 90 000 zitplaatsen. 

En dan was het wachten op Bruce Springsteen, die pas 2 uur later zou optreden.  Dus hebben nog een Castle gedronken aan de plaastelijke biertent.   

Na ons pintje gingen we op zoek naar onze plaatsen, en … Bruce Springsteen was al een paar nummers aan het spelen.  Een miniconcertje.  Maar dan, eindelijk was het zover.  Daar was The Boss.

Het concert was heel anders dan vorige keren, maar toch weer super.  Wat een energie die man heeft, 3 uur zonder pauze voluit gaan, ge moet het maar doen. 

Beste wensen vir die nuwe jaar

Hallo , hier zijn we weer,

We zijn nu iets meer dan een week ingetrokken in ons nieuwe huisje in Pretoria.  Ons huisje is gelegen in een “estate”, wat mij de eerste indruk gaf van een hoop vakantiehuisjes bij elkaar.  Tot we eens rond wandelden in de “estate”, en zagen dat er toch heel wat verschillende – stijl, grootte, baksteen - huizen zijn.  

 onze eetplaats en keuken

Onze tuin  en patio:

In een ander land toegekomen houdt in dat er heel wat moet geregeld worden.  Zo moesten we een bankrekening openen, om de huur te kunnen betalen.  Daarvoor hadden we echter een telefoonnummer nodig. Dus, wij naar de verschillende telefoon operatoren, prijzen van abonnementen, pakketten etc vergelijken.  Toen we onze aankoop wouden doen, bleek dat we een 3 maand “bank statement” nodig hadden, van een Zuif-Afrikaanse bank wel te verstaan.  Daar stonden we dan.  We hebben ons dan een prepaid sim kaart gekocht.

Ook de electriciteit werkt met een prepaid systeem.  Je zet geld op je account, en als het op is krijg je een bericht, sms, dat je krediet moet bijkopen. 

Toen we toe kwamen hadden we nog niets, geen telefoon, geen bankrekening, en konden we dus geen electriciteit prepaid aankopen.  Gelukkig had de dame van de electriciteitscompany medelijden met ons en heeft ze voor llicht en warm water gezorgd in ons huisje. 

Hier gaan we iets meer zelf koken dan in Cambodia, maar dan moet je wel je gerief hebben he. 

Ons potten en pannen zijn we gaan kopen in de … MAKRO.   En er is ook een Spar in de buurt.  We voelen ons al helemaal thuis.

Ha, mijn eerste leuke Afrikaanse woordje dat ik wil delen met jullie: een tuimeldroër.