wilderness weekend

Momenteel is er hier een hittegolf.  Vandaag zou het 36 graden geweest zijn.  Vandaar dat we zaterdag zo’n warm hadden.  We waren op weekend in Borakalalo National Park als onderdeel van de natuurcursus.  Het thema dit weekend was: wilderness. Zaterdag morgen vertrokken we om 6u30 voor een wandeling.  Tegen 9 u waren we al aan het zweten van de hitte.

De wandeling was zeer interessant.  Met onze ervaren gidsen trokken we erop uit en probeerden we de kennis die we opgedaan hebben tijdens de cursus in praktijk om te zetten.  Welke bomen herken je?  Welk gras? Waarom groeit dat species hier?  Kan je zeggen van welk dier deze keutels zijn?  Welk dier maakte dit hol? Enz.  Interessant. 

Zebra spoor

Maar ook pijnlijk om te zien hoe niet iedereen begaan is met de natuur.  Zo zagen we op de wandeling verschillende vallen.  Die vallen strikken dan antelopes of andere dieren die dan verkocht en gegeten worden als “bushmeat”.

In de namiddag was er nog een wandeling gepland maar die werd “gecanceld” omwille van de hitte.  In de late namiddag begonnen we met een competitie.  Een week voordien werden 4  groepen gemaakt, we kregen een ingredientenlijst en moesten daar iets mee koken.  Euh, braaien.  Onze zaterdagavond was daarmee gevuld.  We kregen een vuursteen om ons vuur aan te steken en we waren vertrokken.  Bij deze werd ik ook geintroduceerd tot het gebruik van het traditionele ‘potjie’. (uitgesproken als pooikie).  Een gietijzeren potje op 3 pootjes dat over het vuur geplaatst wordt om saus of stoofvlees-achtige gerechten te bereiden.  

We moesten een tomatenbredie maken, wat eigenlijk heel fel lijkt op een provencaalse saus.  Die saus werd dan opgediend bij pap.  Pap is zeer populair, vooral bij de armere bevolking.  Pap in Zuid-Afrika is de aardappel van Belgie.  Het is gemaakt van millie-poeder, maismeel.

Toen alles klaar was, werd alles geproefd door de jury, die een winnaar bepaalde.  Maar, de jury kon omgekocht worden.  De jury was tegen het einde van de avond goed bediend geweest, want ze kregen caipirinha, of wiskey of … van de verschillende groepen aangeboden. 

En hier heb ik een nieuwe “shot” geleerd.  Een springbokkie.  Waarschijnlijk heeft het die naam gekregen owv de kleuren.  Onderaan een sheutje pepermunt likeur, en daarboven een scheutje amarula (zeer gelijkaardig aan Baileys). In een keer uit te drinken.  En een springbokkie was zeer gepast op zaterdagavond, want de "bokke"moesten hun rugby wedstrijd spelen tegen Schotland, dat ze mooi gewonnen hebben.  

gezondheid!

Rugby

Het wereldkampioenschappen rugby is begonnen.  Het hele land is in de ban van rugby. Gisteren, toen ik snel iets wou kopen in de "mall", zag ik heel wat groene T-shirten. Groene T-shirten met het logo van de springboks.  Het Zuid-Afrikaanse nationale team wordt ook wel "bokke", kort voor springboks, genoemd.


Hoewel, het moet gezegd, rugby blijft nog een "blanke" sport.  De blanken supporteren voornamelijk voor rugby, de zwarten gaan eerder supporteren voor voetbal.
Een paar weken terug was er even een relletje waarbij de South African Rugby Union verweten werd te weinig moeite te doen om zwarten aan te moedigen om rugby te spelen.  Er werd zelfs gedreigd om de paspoorten van de spelers van de nationale ploeg in te trekken zodat ze niet konden vertrekken voor de wereldbeker.  20 jaar na apartheid is er nog steeds minder dan 30 % van spelers zwart of gekleurd.
Gelukkig heeft het niet zo'n vaart gelopen, en zaterdag hebben de "bokke" hun eerste wedstrijd gespeeld.  Helaas, ze hebben de wedstrijd verloren, tegen Japan, niet echt een grote favoriet.

Hopelijk wordt de volgende wedstrijd beter.

winter en electriciteit

Vandaag is het een mooie dag met warme temperaturen, als je in de zon zit tenminste.   In de schaduw lijkt het een paar graden kouder.  In de zon, of zelfs gewoon op het terras zit ik graag in T-shirt.  Ga ik naar binnen, dan is het best om een T-shirt met lange mouwen aan te doen. 

De thermometer geeft aan dat het 19 graden is.  Niet slecht voor een winterdag. 

Vorige week was het wel andere koek.  Er trok een koude front over het land.  De koude lucht komt van de zuidpool en trekt via Kaapstad naar het oosten van het land.  De winter heeft langer op zich laten wachten dan vorig jaar, maar we kregen onmiddellijk een koud en lang koude front.  2 dagen voor het koude front aankomt in Pretoria, komt het toe in Kaapstad.  2 dagen voor ons om ons voor te bereiden.  Eens aangekomen in Pretoria, zakken de temperaturen.  Overdag maximum 15 graden en een koude wind.  In het zonnetje gaan zitten om toch een beetje op te warmen was de enige oplossing.  En ‘s nachts zakken de temperature verder tot 2 of 1 graad.  In Johannesburg kan het vriezen, dus we zijn nog niet zo slecht af.

Op zich allemaal niet zo’n probleem, moesten de huizen voorzien zijn van een verwarmingssysteem.  Sommige huizen hebben een open haard, het onze niet.  Sommige huizen hebben vloerverwarmingen, maar vaak gebruiken de mensen het niet, omdat de electriciteit te veel kost.  En  bovendien zijn de huizen hier niet geïsoleerd, enkel beglazing, geen spouwmuren, waterpijpen niet geïsoleerd (waardoor water sneller afkoeld), spleten onder de deur en aan venster...  

 “De winter duurt maar 3 maand” kreeg ik als uitleg.  Vind ik geen uitleg, maar wie ben ik…

We hebben een electrisch kacheltje gekocht om ons een beetje op te warmen ‘s avonds.  Maar nu is er een bijkomend probleem.   Load shedding.  Het staatsbedrijf Eskom produceert en verdeelt de eletriciteit in Zuid-Afrika.  Maar er is te weinig electriciteit om iedereen te voorzien.  Dit heeft te maken met te kleine budgetten, besparingen in onderhoud en geen investeringen in nieuwe installaties.  Om te vermijden dat er een globale “black out” komt, heeft het bedrijf een shema gemaakt waarbij ze bepaalde regio’s op bepaalde tijdstippen zonder electriciteit zet.   

Hebben ze een beetje te kort dan worden we om de 2 dagen 2 uur zonder stroom gezet,  of elke dag als ze meer nodig hebben.  In het slechtste geval vallen we 3 keer 2 uur per dag zonder stroom.  We worden wel gewaarschuwd via het nieuws.  Er zijn zelfs apps.  Via mijn geïnstalleerde app word ik ‘s morgens verwittigd of er load shedding zal zijn of niet. 

Het vervelende is dat op donderdag en vrijdag de load shedding gepland is tussen 20u en 22u.  Doe dan maar eens iets!  Geen licht, geen radio,  je kan zelfs geen boek lezen.  Dus, artikels lezen op de tablet of een filmpje kijken op de laptop.  Als je hem op voorhand hebt opgeladen tenminste.

2 weken geleden hadden we elke dag load shedding.  En omdat we nu een gastankje hebben om te gaan kamperen, trok ik naar de winkel om een gaslamp te gaan kopen.  Allemaal uitverkocht!  Gelukkig vond ik het in een andere winkel, een duurdere versie, maar we hebben weer licht in het donker.  Kamperen in ons huis.

Kruger National Park

Ondertussen zijn we net 4 weken terug van onze trip naar Kruger National Park.  De dag voor we vertrokken haalden we onze huurauto op, een echte “bakkie”. Een pick-up zouden wij het noemen, een “bakkie” is het in Zuid-Afrika.  Als echte Zuid-Afrikanen gingen we dan  ook kamperen.  Onze tent, slaapzakken, kookgerief, werden allemaal ingeladen.  En, onze gevulde frigobox, niet te vergeten!  We hebben ons een Coleman Extreme aangeschaft, wat een gerief. 

De eerste dag stond ons een tocht van meer dan 600 km voor de boeg.  Ons plan was om naar het noorden van het park te rijden en dan stilletjes aan naar het zuiden te trekken.  Dat is ons mooi gelukt. 

Na een rit van 6-7 u kwamen we aan in Punda Maria.  Een paar kilometer voor de ingang zagen we een winkeltje met de naam Punda Malia.  We dachten dat dat spellingsfout was.  Maar, later zagen we een verklaring.  De eerste ranger die hier in de regio gestationeerd was, zag als eerste groot dier een zebra.   Bijgevolg noemen hiji zijn kantoor “Punda Maria”. Hij gebruikte het Swahili word voor zebra.  Maar hij bleek een fout gemaankt te hebben.  Het juiste word in Swahili voor zebra is Punda Malia.  Hij besloot de naam Punda Maria te behouden, als eerbetoon aan zijn vrouw Maria.

Het was even zoeken naar een kampeerplaatsje, maar eens alles opgesteld was deden we nog snel even een eigen “game drive”.    Na de eerste impala’s en zebra’s was het tijd voor onze eerste “braai”. Na 10 dagen braaien, begint het ons al aardig te lukken. 

Baobab

Het noorden van Kruger is meer bebost, echte savanna.  Een gevarieerd landschap, met prachtige baobabs. Het was iets moeilijker om dieren te zien in dit gebied, maar we leerden het landschap meer apprecieren en  we zagen heel wat vogels. 

Af en toe moesten we giraffen, olifanten of antilopes de baan laten overstteken.  Een paar keer hebben we moeten stoppen om een kudde van bijna 100 buffalo’s de straat te laten oversteken. 

Eens we meer naar het midden van het park reden, kwamen we in een ander landschap terecht.  Mindere hoge bomen, geen baobabs meer, en hier en daar zelfs zo dicht bebost dat we geen dieren meer konden zien.  Zelfs een olifant die op 20 meter van de weg stond, zagen we pas op het laatste ogenblik.

In het zuiden kwamen we terecht in grasland.  Wat ik dacht dat savanne was, is eigenlijk grasland.  In de films zoals “The Lion King” wordt het landschap voorgesteld als savanne, maar dat blijkt fout te zijn.  Eens meer aangekomen aan de graslanden, was het tijd om leeuwen te zien.   Hoewel we er al een gezien hadden, hier was de “place to be” voor leeuwen.  En inderdaad, we hebben een mooi groepje gezien. 

Het was een mooie reis, met prachtige natuur.  De kampplaatsen waren telkens mooi met af en toe een prachtige lokatie aan het water.  Een luipaard en jachtluipaard hebben we niet gezien op onze trip, dus zullen we nog eens moeten terug gaan…

zonsondergan aan Olifantskamp en zonsopgang aan Lower Sabie kamp

Veld management

Het 5de natuurweekend is achter de rug.  Het onderwerp voor deze keer was “veld management”.  Op vrijdag hadden we de test over de bomen, het thema van het 4de weekend.  Na de test genoten we van een welverdiend glaasje wijn bij ons avondeten, een “fried rice”.  De herfst is al begonnen en de winter is in zicht, duidelijk te merken aan de avondtemperaturen.  Het vuur dat werd aangestoken werd eerst gebruikt als braai, om nadien te dienst te doen als “chauffage”. 

Op zaterdag begonnen dan de eigenlijke lessen over veld management.  Om 7 u!  Was dat vroeg opstaan.  Onmiddellijk na het opstaan werd duidelijk dat het een koudere dag zou worden.  Blijkbaar was het koude front dat enkele dagen voordien in Kaapstad zat, net aangekomen ter hoogte van Borakalalo National Park.  De ochtend begon grijs, met lage temperature. 

De docent begon zijn les, onder de bomen, over de geschiedenis van Pilanesberg en Kruger National Park.  Hoe het oorspronkelijk domeinen waren om te gaan jagen, en nu mooie toeristische trekpleisters zijn. 

Het hele weekend ging over hoe je een domein noet beheren.  Beheer je een nationaal park, of een privaat natuur reservaat, of zelfs de grasvelden van een boerderij, wee twat je moet doen.

Het ecosystem in het park waar we waren, is de savanne.  In de savanne heb je een afwisseling van bomen en grassen.  Grassen zijn zeer belangrijk voor de herbivoren, en dan vooral de antilopes.  Heel wat nationale parken hebben heel wat antilopes: eland, impala, wildebeest, hartebeest, nyala enz.  Dus dan moet je ervoor zorgen dat er genoeg grassen zijn.  Wij denken dat dat eenvoudig is.  Gras is gras, nee?  Wel, blijkbaar niet.  Sommige grassen zijn voedsaam, andere niet.  En de dieren weten welke voedzaam zijn, en verkiezen deze boven de niet-voedzame.  De voedzame zijn vooral lekkerder.  Als je dus een een natuurpark controleert, moet je ervoor zorgen dat je voedzame grassen hebt. 

En, nu blijkt dat grassen zeer voedzaam zijn nadat ere en brand heeft plaats gehad.  Na jaren onderzoek en ervaring weten boeren en rangers in national parks, dat je af en toe een stuk van je domein in brand moet steken.  Dit is een concept dat vreemd is aan ons, Europeanen.  Wij gaan brand vaak associeren met rampen.  Maar hier heeft dat zijn nut, en heeft het niet zo’n grote consequenties. 

Een aantal weken geleden was er een enorme brand in de buurt van Kaapstad, aan tafelberg.  Inderdaad een ramp omdat er mensen gestorven zijn.  Maar voor de natuur: geen probleem.  Planten en bomen zullen zich herstellen.  Sommigen zaden hebben zelfs brand nodig om te kunnen ontkiemen. 

De natuur hier is zo anders dan de natuur die we zien in Europa.  Een brand is hier nodig om de zoveel jaren. 

Olifanten zijn ook herbovoren, maar eten vooral bladeren van de bomen.  Olifanten hebben ook een slechte reputatie omdat ze vaak bomen vernielen.  Hoewel we willen dat de mens nergens tussen komt en willen dat de natuur zijn gang gaat, aanvaarden we niet altijd vernietiging teweeg gebracht door de olifanten of het vuur. 

Verder werden we tijdens het weekend ook geintroduceerd tot het beheer van dieren.  Hoeveel dieren kan je houden in aan natuurpark, en welke soorten passen bij elkaar?

Welke soort grond heb je, dus welke grassen zullen er groeien en hoe kan je grond erosie beheren?

Het was een vrij theoretisch weekend met heel wat nieuwe informatie dat we moeten verwerken tegen het volgende weekend.  Tijdens dat weekend gaan we ons specialiseren in zoogdieren.  We kijken er al naar uit!

Bomen

Het is al april.  De tijd vliegt.  Zaterdag, paaszaterdag, zijn we naar de botanische tuin in Johannesburg geweest.  We hebben volop onze nieuwe kennis, al is het maar dat beetje, uitgeprobeerd op de bomen in het park.  Het park heeft een mooie collectie aan bomen die te vinden zijn in Zuid-Afrika.  Aangezien het april is, stond er niet veel in bloei.  April is hier immers een van de herfstmaanden.  Maar het was een warme droge, weliswaar wat overtrokken , herfstdag. 

2 weken geleden was het thema van het natuurweekend bomen.  En het blijkt dat bomen herkennen hier niet zo eenvoudig is.  Een van de bekende bomen in Afrika is de Acacia.  Er zijn in Zuid-Afrika meer dan 60 soorten Acacia te vinden.  De Acaciaboom behoort tot de familie van de Mimosaceae.  De blaadjes lijken dan ook op de mimosa plant. Zeer kleine blaadjes.  
De Acacia boom heeft heel vaak ook doornen, die de dieren moeten afschrikken.  Maar, dat weerhoudt de giraf niet om toch de bladeren, blaadjes, op te eten. 

Om een boom te determineren hebben we eerst een woordenboekje gekregen met de terminologie gerbuikt om de vorm, de randen, de tip, de basis enz van de bladeren te omschrijven. Nadeel, allemaal in het Engels.  Nu ken ik ze nog niet in het Nederlands. 

De botanische tuin is ook een trekpleister voor vogelliefhebbers.  In het park zit er een paar Verraux’s eagles.  De arend  heeft een vleugel spanwijdte van 2 meter.   

Maart en april zijn de maanden waarin het koppel het nest klaar maakt.  En ze konden geen betere plek uitkiezen om hun nest te maken.  Vlak naast de waterval.  Een prachtig zicht.  Eens het nest klaar, kan het broedseizoen beginnen.  Meestal worden er 2 -3 eieren gelegd die dan meestal ook uitkomen.  Maar alleen de oudste van de jongen overleefd.  De oudste doodt zijn kleinere broertjes of zusjes.  Dit wordt wel eens vergeleken met het verhaal van Abel en Kain. 

De arenden zijn ook zeer territoriaal en eens het jong oud genoeg is, wordt hij uit het nest verstoten om zijn leven zelfstandig verder te zetten.

Afrikaans

Het Afrikaans is een taal die zeer dicht bij het Nederlands ligt.  Hoewel het niet altijd makkelijk te verstaan is, is het zeer makkelijk te lezen.  Een krant of boek lezen gaat traag, maar het meeste is eenvoudig te begrijpen.  

In de supermarkt hangen vaak ook berichten in het Engels en het Afrikaans. Enkele voorbeelden (vertaling niet nodig, denk ik)

Op een rit naar Pilanesberg, stopten we om te tanken, en ging ik naar het toilet.  Daar hing dit bordje omhoog:  

 Aan onze hotelkamer hing een bordje naast de electriciteitskast met deze waarschuwing:

Of menukaarten zijn tweetalig:

wetlands

Vorig weekend waren we weer op weg naar Kgaswane.  Dit keer stond het weekend in teken van stroomgebieden, wetland (wie weet het juiste woord in het Nederlands?) en rivieren.
Een boeiend weekend waarin het belang van rivieren en wetlands nog eens werd aangehaald.
Wetlands zijn belangrijk om de stroming van rivieren te regelen bij grote regenbuien of stormen, of om water te zuiveren, dankzij o.a. het riet dat er groeit.
We hebben ook een mini-wetlandje gemaakt.  Het kind in ons kwam naar boven.  Zand een steentjes zoeken en water halen in de rivier.

We hebben ook nog enkele testen proberen uit de voeren om de kwaliteit van het water te testen. Jammergenoeg bleek heel wat testmateriaal vervallen of kapot.  De testen die wel lukten gaven ons wel aan de het water in goed staat is.
Het weekend was leuk, in de buitenlucht, een prachtig landschap en leuk gezelschap.

Bezoek

Eind januari hadden we bezoek uit België.  Samen hebben we wat rond getoerd en een klein stukje van het land gezien.

We zijn eens gaan kijken naar het centrum van Pretoria en hebben een hop-on-hop-off bus genomen in het stadscentrum van Johannesburg. 

Pretoria is de hoofdstad met de uitvoerende macht die hier zetelt.  Een mooi plein is het kerkplein, of Church square, met enkele belangrijke historische gebouwen.  We zijn binnen gegaan in de old Nederlandsche Bank Building.  Dit gebouw doet nu dienst als toeristische dienst,maar je ziet er nog de oude geldkluizen. 

Naast het bankgebouw staat de oude Raadsaal.  De vriendelijke wacht aan de ingang lie tons een kijkje nemen in dit in 1891 gebouwde gebouw.  Een mooi, klassiek en statig gebouw mooi afgewerkt met hout en het lijkt goed onderhouden. 

Een beetje verder is er het oudste postkantoor dat nog in gebruik is. En tegenover de Raadsaal staat het mooie justitiepaleis.  We konden helaas niet binnen wat er was een hoorzitting aan de gang.  Het is in dit gebouw dat Nelson Mandela veroordeeld werd tot levenslang. 

Afsluiter redden we naar de Union Buildings.  Dat zijn de eigenlijke regeringsgebouwen.  Het gebouw werd gebouwd in 1910 en staat symbool voor de verenging (Union) van de Britten met de Boeren.  Voor het gebouw is er een mooi park met een standbeeld van Mandela.

De bustoer in Johannesburg gaf een mooi beeld van de drukke stad.  Een levendige stad met enkele mooie gebouwen.  Velen staan leeg en zijn wat verloederd.  Maar hopelijk worden de gebouwen in de toekomst opgeknapt. 

Een andere uitstap was naar Lesedi village. In Lesedi village zijn 5 dorpjes opgezet.  Elk dorp stelt een groep voor: Zulu, Pedi, Xhosa, Ndebele en Basotho.  De gids gaf uitgebreid uitleg over de traditionele gebruiken op een entertainende wijze.  Op het einde kregen we een spectaculaire dansvoorstelling.  En om dit alles af te ronden eindigden we met een lekker buffet. 

Na enkele daguitstappen gedaan te hebben, trokken we erop uit voor enkele dagen.  We trokken naar Sabie.  Sabie is een goede utivalsbasis voor de panoramaroute.  En we hadden geluk met het weer.  Januari is midden in de zomer, maar in de zomer regent het vaak.  Dit gaat natuurlijk gepaard met wolken die vaak het zicht belemmeren.  Maar de wolken gaven een bijzonder uitzicht en we hebben geen regen gehad. 

Een van de grootste attracties langs de panoramaroute is de Blyde River Canyon. Hier speelden de wolken ons parten, maar we genoten toch van het zicht. 

Een andere attractie zijn de Bourke’s Luck Potholes.  Hoewel de foto’s overal op internet te vinden zijn en velen weten hoe het er uit ziet, blijft het spectaculair om dat in het ‘echt ‘te zien.  De kracht van de natuur is wonderlijk. 

De volgende bezienswaardigheid waren de 3 rondavels.  Een rondavel is een ronde hut met, vaak, een strooien dak.  En dit is zo herkenbaar in de gebergten.

                                       

Je bent niet naar Zuid-Afrika geweest als je geen safari gedaan hebt.  We zijn niet naar het grote Kruger park geweest, maar het dichter en ook mooie park Pilanesberg.  Het is elke wat anders, en deze keer hadden we geluk, we hebben veel gezien.  Veel antilopes, vooral de impala’s, en gnoes, en een hartebeest.  Maar daarnaast ook de olifanten en giraffen.  En, niet te missen, de neushoorns.  Ze lagen gewoon te snoezen aan de kant van de weg. 

Toen we verderop een groepje auto’s zagen, vermoedden we iets speciaals.  En inderdaad.  We redden naar het groepje toe, en plots, rusitg de baan overstekend zagen we een… cheetah.  Dit was een geslaagde trip. 

Gras

Vandaag is het overtrokken en een beetje aan het miezeren.  Wat een verschil met het weekend.  Zaterdag en zondag zaten we in Borakalalo National Park, op 2 uur rijden van thuis.  En warm dat het was.  Tijdens de middag moet het zo’n 35 graden of meer geweest zijn. 

We waren in het park als deel van onze cursus tot natuurgids.  Dit weekend stond volledig in het teken van gras.  En Zuid-Afrika heeft er veel!  Zuidelijk Afrika, wat naast Zuid-Afrika ook Namibie, Botswana, Zimbabwe en Mozambique inhoud, bevat meer dan 1000 gras species. 

We vertrokken zaterdagmorgen om half 5(!) om er te zijn tegen ongeveer 7u.  Onze auto gevuld met al het kampeergerief, eten, drinken en onze boeken en cursusmateriaal.  Na het opzetten van de tent, begon rond 8u de cursus.   De cursus werd gegeven door een prof aan Wits-Universiteit, met heel wat ervaring in onderzoek binnen en buiten Zuid-Afrika en een ongelofelijk CV.  Haar enthousiasme, de motivatie en energie was zeer aanstekelijk.

Het boek over de grassen hebben we al goed kunnen gebruiken en blijkt zeer nuttig te zijn.  En, na het weekend zit het vol met meegesmokkelde exemplaren van grassen uit het park.    

Eigenlijk ken je al meer soorten gras dan je denkt. Bijna elke dag eet je er.  Bij je ontbijt, als je cornflakes eet, of bij het avondeten als je rijst eet, eet je een soort gras.  Brood, van granen gemaakt, bevat dus ook gras.  

We leerden hoe je een gras moet identificeren.  Net zoals je “birdies” (of vogelaars) hebt, heb je ook “gras-freaks”.

Op het hele weekend hebben we meer dan 30 soorten gras gezien.  Volgens de docent zijn er in heel Engeland maar 32. 

Gras is hier een zeer belangrijk onderdeel van natuurbeheer in de parken.  Velen denken alleen aan de dieren, hoeveel leeuwen kan je in park houden, hoeveel antilopes, buffalo’s enz.  Maar, deze dieren moeten natuurlijk eten, en houden ook van variatie.  En sommige grassen bevatten meer voedingswaarden dan anderen, sommigen zijn zoeter dan anderen. 

Een interessant weekend dat deed beseffen hoe belangrijk grassen zijn, belangrijk voor natuurbeheer, voor boeren en hun weiden.  En we hebben de schoonheid van de grassen leren apprecieren. 

Ecologie

Het eerste weekend van de cursus tot natuurgids, georganiseerd door Bushveld Mosaic, is achter de rug.  Vrijdag namiddag vertokken we voor een rit van anderhalf uur naar het kgaswane nature reserve.  Een mooi park, met mooie bergen en veel grasland.  De “big five”zit er niet, maar we hebben een ganse kudde elands gezien, en een mooi groepje kudus van heel dichtbij. 

het landschap van Kgaswane Nature Reserve

Tijdens het weekend hebben goed kennis gemaakt met de groep van 21 mensen.  Een heel verscheiden groep, met leeftijden van 27 gaande tot ergens in de 60, beroepen van oogarts, chef kok tot IT-ers.  Het was een leuke bende en het gaan leuke weekends worden. 

Het onderwerp voor dit weekend was de introductie tot biologie.  Termen zoals organisme, populatie, ecoystemen, biotische en abiotische factoren, conservatie, taxonomie enz. werden uitgelegd. 

We hebben ook al direct een paar leuke voorbeelden gekregen vanuit Zuid-Afrika.  Zo werden enkele voorbeeldjes aangehaald vanuit het Kruger park .  En de savanna wordt hier vaak “the bushveld”genoemd. 

de eland

Daarnaast werd ook nog eens aangehaald hoe erg het gesteld is met de neushoorns en de pangolins.  De docent vermoed zelfs dat de neushoorns binnen een aantal jaar gaat uitgestorven zijn. 

We hebben ook al wat tips gekregen van de Afrikaners kwa kamperen.  Er was geen electriciteit en we moesten ons eten voor het hele weekend meenemen.  Dus, wij waren voorzien met een frigobox en ons gasvuurtje.  De Afrikaners hadden een CADAC mee, om ‘s morgensvroeg spek met eieren te bakken.  Moedig, als je weet dat de lessen begonnen om 7u(!) ‘s morgens.  Ik had genoeg met een boterhammetje met confituur.

En ‘s avonds was het voor de meesten, …braai!  Tegen het einde van het jaar gaan we braai-specialisten zijn.  

Het volgende weekend gaat over grassen.  Een gans weekend! We kijken er al naar uit..

Cradle of humankind

Zondag zijn we gaan fietsen in een gebied vlakbij Johannesburg, Cradle of humankind.  Ook wel vertaald als "wieg van de mensheid."

Met de fietsen achteraan de wagen reden we richting Krugersdorp.  En, we waren niet te enigen.  

Het gebied is rijk aan dolomietrotsen en er zijn een paar grotten te bezoeken.  In dit gebied werden enkele vondsten gedaan van fossielen.  In 1947 werd de schedel van een, vermoedelijk, vrouwelijke hominid, gevonden, die naar schatting zo’n 2,5 miljoen jaar oud is.  Zij behoorde tot de species Australopethicus africanus.

“Little foot” is de bijnaam gegeven aan het bijna volledige skelet dat gevonden werd rond de jaren 1995.  Little Foot is zo’n 3.3 miljoen jaar oud en zou devoorouder zijn van de hedendaagse mens.

De grotten zijn nu UNESCO werelderfgoed en zijn ‘s wereld belangrijkste paleontologische sites. 

Tijdens het fietsen was er van de grotten niet veel te zien, maar zagen we wel hier en daar afgezette gebieden, waar nog steeds onderzoek gedaan wordt door de universiteit van Witwatersrand uit Johannesburg.  

picture from www.gauteng.net

Het was een mooie fietstocht met enkel bergop en bergaf.  Vlakke wegen lijken hier niet te bestaan.  

Verdiend, al zeggen we het zelf, hebben we ons getrakteerd op een lekkere lunch...

picture from www.gauteng.net

het nieuwe jaar

Gelukkig nieuwjaar, allemaal!!

Mijn nieuwe voornemen voor het nieuwe jaar: regelmatig een nieuwe blogpost plaatsen. Ik ga een poging ondernemen om elke maandag, of om de 2 weken, een berichtje te plaatsen.

Het leven loopt hier zijn gewone gangetje, net zoals bij de meesten in Belgie. Alleen hebben wij onze weekends meer vrij om erop uit te trekken in de buurt van Pretoria, naar Nationale Parken. Hoewel we ook graag gewoon thuis zitten om ons boek, of om de vele gedownloade artikels uit de krant te lezen.  Zo heb ik vorig weekend “The Goldfinch” van Donna Tart uitgelezen. Mooi en spannend boek. Ik vind het een aanrader.

Binnen 2 weken beginnen Stefaan en ik samen aan een cursus. Deze cursus is deel van de opleiding tot natuurgids. We kijken er naar uit. Ongeveer 1 weekend per maand trekken we erop uit. Een weekend in een national park met proffen van enkele universiteiten in Pretoria. Zo staat elk weekend in teken van 1 thema: geografie, bomen, grassen (! Een heel weekend over grassen!), vogels, insecten etc.

Vorig jaar zijn we naar een paar mooie parken geweest en hebben al kennis gemaakt met de verscheidenheid van de vogels.  Eind november hebben we zo een aantal trekvogels en de kleintjes gezien.  Daarnaast heb je ook al die verschillende antelopes, die zo op elkaar gelijken.  Om al een idee te geven, enkele foto’s die we hebben van de mooie natuur in Zuid-Afrika. 

long crested eagle

roan antelope

southern red bishop, juvenile

squacco heron

cameleon

eland

paradise bird flower