Na enkele
weken in Zuid-Afrika kunnen we al een vergelijking beginnen maken met
Cambodja. Beide landen zijn
ontwikkelingslanden, hoewel Zuid-Afrika beter ontwikkeld is.
Het verkeer
komt eerst aan bod. In Cambodja zijn er
ongeloofelijk veel brommertjes, in Zuid-Afrika zijn er maar een paar. Door het grote aantal aan wagens, is er meer
file in Zuid-Afrika. Bovendien zijn hier
de verkeerslichten vaak buiten gebruik.
Gelukkig hebben de mensen hier discipline en aan het kruispunt wordt er elk
om beurt door gereden, wijzerszin.
In Cambodja werken de lichten ‘s nachts niet, omdat er toch geen verkeer
is. Als ze overdag eens niet zouden
werken, is het allom chaos. Iedereen
rijdt zover mogelijk door, waardoor het kruispunt binnen de kortste keren vol
staat en volledig geblokkeerd is .
De TV kanalen in Cambodja waren ook
geweldig. Hoe ze het doen weet ik niet,
maar je kan zenders zoals HBO bekijken, wat in Amerika normaal betaalzenders
zijn. In sommige regio’s heb je BBC
World, in andere regio’s is het CNN. Het
kan zelfs anders zijn binnen een paar 100 meter.
In Zuid-Afrika lijkt het tot nu toe
iets ordelijker. Je betaalt een pakket
en aan de hand daarvan wordt bepaald welke zenders je kan zien. Maar, de reclame blokken op BBC World, zijn
hier echter overgenomen door Zuid-Afrikaanse reclame.
In
Zuid-Afrika werkt alles pre-paid, de telefoon, maar ook de electriciteit en de
TV. Op zich handig, alleen is de website
voor de betalingen niet altijd duidelijk. Zo
hadden we vorige zaterdag niet op tijd betaald voor onze TV en werden we
onmiddellijk afgesloten. Wanneer we dan
de betaling deden, ging er toch nog vanalles fout. Callcentres! Dus, ik bel. Na 10 min naar
muziekjes en reclame te luisteren, komt er eindelijk iemand mij helpen. Een uur heb ik aan die telefoon gehangen,
probeer eens dit, probeer eens dat.
Besluit, wacht nu een kwartiertje en als er niets verandert, bel je maar
terug. Tuurlijk was er niets veranderd, waarom zou er zomaar iets
veranderen? Dan maar terug gebeld, en
...het is gelukt, weliswaar.
Onze
internet is nu, denk ik, ook geregeld.
We zijn maar voor een, opnieuw, prepaid formule gegaan. Dat heeft ook weken geduurd. Eerst wouden we een abonnement. Ok, alle
papieren invullen. Blijkt dat we een
3-maand bankstatement nodig hebben. Van
een Zuid-Afrikaanse bank. Die we nog maar net enkele weken geleden geopend hadden. Geen probleem, zeggen ze, toch proberen. Ze gaan ons contacteren als het niet
lukt. Een week niets gehoord. Aan het loket laten ze ons verbaasd weten dat we zouden moeten
gecontacteerd zijn, omdat onze aanvraag geweigerd is. Bank statement is niet
orde. Zoals gedacht. Dan maar een andere formule, ADSL.
Opnieuw papieren invullen. Ze gaan ons een SMS sturen als we de
deposit mogen komen betalen, want de techniekers moeten eerst checken of ze het
wel kunnen komen installeren. Na 2 weken,
geen SMS. In het kantoor blijkt dat we
de deposit al een week hadden kunnen betalen. Dat doen we dan nu. Nu wachten op een telefoontje om een afspraak
te maken voor de dag van installatie.
Weer een week gaat voorbij. Van
miserie ben ik dat gaan opzeggen, en heb ik een prepaid internet pakket
gekocht, werkt direct en heb je zelf onder controle.
Als je in
Zuid-Afrika toekomt, lijkt het allemaal veel westerser, wat het eigenlijk ook
is, dan in Cambodja. Alleen mag je niet
verwachten dat het hier zo snel en efficient is als in het Westen. Dit is effe aanpassen, maar dat went ook
weer. Wat hier leuk is, is dat de muziek
mooi is en de mensen bijna allemaal Engels spreken en veel humor hebben. Een rit van 4 uur wordt hier beschouwd al
seen uitstap om de hoek, en je komt in een mooie natuur terecht (die we zelf
nog moeten ontdekken). Het avontuur
staat ons te wachten.
