Beste lezers,
Internet is schaars hier op het bloemeneiland, maar momenteel leggen we beslag op de enige (!) computer met internet - telefoon natuurlijk - van het havenstadje Labuan Bajo. Dit is het stadje waar onze tocht van Flores begon en bijna is ge'eindigd. Maar het verhaal begint in Lombok, in het stadje Sengigi, waar we An en Jan tegen het lijf liepen - niet toevallig natuurlijk. Zij brachten Duvel en "fondant" chocolade mee, zodat onze heimwee naar de Belgische "keuken" weer getemperd is. De Duvel beviel Jan niet zo goed, jammer genoeg net voor de start van een driedaagse "cruise" (incl. eten) van Lombok naar Flores. Algemene olieschaarste hier in Lombok - een jaarlijks terugkerend fenomeen, zo vertellen ons de locals, maar onze boottocht kan gewoon van start gaan. De eerste dag van onze boottocht is eigenlijk een tocht door zuid-Lobok met oa. een 'blijde intrede' in een 'traditioneel' dorp, waar we een demonstratie krijgen van het 'traditionele', maar toch indrukwekkende stokvechten. Dan de boot op. 's Nachts slapen in een kattenbak achter op het dek. Wanneer de golven ons heen en weer beginnen te slaan, beginnen we te begrijpen waarom een eigen cabine zoveel duurder was. De golven doen geen deugd aan Jans maag. De hoofdattractie van de tocht is een stop op het Komodo eiland. Hier heerst de Komodo Varaan, de grootste hagedis ter wereld. Circa 3 meter lang meet het beest. De gids vertelt ons dat van tijd tot tijd een iets te dicht fotograferende toerist een slag krijgt van het dier, bijna altijd met fatale afloop. Na Komodo varen we tussen de tientallen eilandjes van het Komodo Nationaal Park naar Labuan Bajo, Flores, waar een herstelde Jan zich op de "afscheidsparty" eindelijk vol kan eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten