Vandaag is het overtrokken en een beetje aan het
miezeren. Wat een verschil met het
weekend. Zaterdag en zondag zaten we in
Borakalalo National Park, op 2 uur rijden van thuis. En warm dat het was. Tijdens de middag moet het zo’n 35 graden of
meer geweest zijn.
We waren in het park als deel van onze cursus tot
natuurgids. Dit weekend stond volledig
in het teken van gras. En Zuid-Afrika
heeft er veel! Zuidelijk Afrika, wat
naast Zuid-Afrika ook Namibie, Botswana, Zimbabwe en Mozambique inhoud, bevat meer dan
1000 gras species.
We vertrokken zaterdagmorgen om half 5(!) om er te zijn
tegen ongeveer 7u. Onze auto gevuld met
al het kampeergerief, eten, drinken en onze boeken en cursusmateriaal. Na het opzetten van de tent, begon rond 8u de cursus. De cursus werd gegeven door een prof aan Wits-Universiteit, met heel wat ervaring in onderzoek binnen en buiten Zuid-Afrika en een ongelofelijk CV. Haar enthousiasme, de motivatie en energie was zeer aanstekelijk.
Eigenlijk ken je al meer soorten gras dan je denkt. Bijna elke dag eet je er. Bij je ontbijt, als je cornflakes eet, of bij het avondeten als je rijst eet, eet je een soort gras. Brood, van granen gemaakt, bevat dus ook gras.
We leerden hoe je een
gras moet identificeren. Net zoals je
“birdies” (of vogelaars) hebt, heb je ook “gras-freaks”.
Op het hele weekend hebben we meer dan 30 soorten gras
gezien. Volgens de docent zijn er in
heel Engeland maar 32.
Gras is hier een zeer belangrijk onderdeel van natuurbeheer
in de parken. Velen denken alleen aan de
dieren, hoeveel leeuwen kan je in park houden, hoeveel antilopes, buffalo’s
enz. Maar, deze dieren moeten
natuurlijk eten, en houden ook van variatie.
En sommige grassen bevatten meer voedingswaarden dan anderen, sommigen
zijn zoeter dan anderen.
Een interessant weekend dat deed beseffen hoe belangrijk
grassen zijn, belangrijk voor natuurbeheer, voor boeren en hun weiden. En we hebben de schoonheid van de grassen leren
apprecieren.
