Angkor

Beste lezers,

Net een driedaagse tempelmarathon achter de rug langsheen de tempels van Angkor. Zeker de moeite dat wel, maar ook vermoeiend. Zonsopgang is hier rond 5u30 en laat dat nu het beste moment zijn om tempels te bekijken. Ook hadden we het idee om twee van de drie dagen een fiets te gebruiken om van tempel naar tempel te reizen. De dag met het minste rijkilometers (het kleine circuit) huurden we een tuk-tuk bestuurder. Morgen vertrekken we voor een lange (een dag of drie) tocht richting het noordoosten van Cambodja en de grens met Laos. Eerste stop is het koloniale stadje aan de Mekong, Kompong Cham, van waaruit we de dag erna de Mekong opvaren richting Laos. Met wat geluk komen we dan zelfs Irawaddy zoetwaterdolfijnen tegen. Volgend nieuws waarschijnlijk uit Laos, tenzij we op de Mekong een internetterminal tegenkomen.

Siem Reap

Hallo lezers,

Gisteren aangekomen in Siem Reap, een klein stadje dat dagelijks overspoeld wordt door tientallen bus-tours, allen op zoek naar de tempels van Angkor Wat. Tuk-tuk rijders trekken je bij aankomst de kleren van het lijf in de hoop dat je hen drie dagen huurt om de tempels te bekijken. Er zijn inderdaad tientallen tempels in de nabijheid van Angkor Wat en velen trekken dan ook meerdere dagen uit om een klein deel ervan te bezoeken. Straks begint het circus voor ons, met zonsondergang aan het zenith van allemaal, de pieken van Angkor Wat. Ook de minder fraaie kant van Cambodja is niet ver weg. Bij vele tempels mag je niet van het wegje afgaan uit gevaar voor landmijnen. Meer dan 10 miljoen werden er gelegd tussen 1979 en 1991 door verschillende partijen, en hun locatie werd niet vastgelegd. Daarbovenop dropte het Amerikaanse leger in de jaren 70 meer dan een half miljoen ton bommen over het land. Meer aanmoediging om braaf het wegje te volgen hebben de meesten niet nodig...

Pnom Penh

Beste lezers,

Ondertussen aangekomen in Pnom Penh, de hoofdstad van Pnom Penh. Nu ja, van de drukte van een hoofdstad is niet zoveel te merken. Of het zouden de duizenden moto's en tuk-tuks moeten zijn, die hier het openbaar vervoer zijn. Bussen of taxi's zijn er niet te vinden. Pnom Penh bevat weer de prachtige historische gebouwen en de sporen van de genocide. Het Toul Sleng museum ligt op de plaats van een vroegere Rode Khmer gevangenis. De cellen, foltertuigen en de honderden zwart-wit foto's van enkelen van de bijna tienduizend mensen die hier gepasseerd zijn, laten een sterke indruk na. De gevangenis was voor bijna iedereen een tussenstation voor de eindbestemming, op de Killing Fields, 15 kilometer verderop, waar een sober memorial werd opgericht. In totaal kostte het regime van Pol pot aan naar schatting 3 miljoen - schattingen lopen enkele miljoenen uiteen - Cambodjanen het leven, een vierde van de totale bevolking. Na drie dagen sight seeing nemen we morgen de bus naar Siem Reap, niet ver van dé sterattractie van Cambodja, de tempels van Angkor Wat...

Cambodja

Beste lezers,

Uiteindelijk niet (direct) naar Laos, maar eerst naar Cambodja. Dat kwam net iets beter uit. De grensovergang tussen Trad (Thailand) en Koh Klong (Cambodja) wordt niet zoveel gebruikt en dat was eraan te merken. Uitstappen uit de bus, te voet over de grensbrug, via een corrupte grenswachter die 5 euro's extra eiste voor een visum en dan naar het busstation in Koh Klong...waar geen bussen meer vertrekken. Met een sympathieke Brit dan maar een taxi gedeeld naar Kampot. Een bewogen rit, vooral door de 4 rivieroverzetten die we moesten nemen en de potholed weg. Kampot zou een prachtig koloniaal stadje kunnen zijn, maar de gebouwen en straten liggen er eerder verwaarloosd bij. Jaren van Rode Khmer gruwel zijn hier nog duidelijk te zien. En meer nog in het nabije Bokor nationaal park en het van zijn grandeur beroofde Kep. Op beide plaatsen zijn verwoeste villa's te zien, een achtergelaten hotel met casino met kogelgaten. Het typeert de ambivalente sfeer van reizen in Cambodja. Enerzijds een prachtig land met vriendelijke, uiterlijk optimistische mensen, en anderzijds de gruwel van de Rode Khmer en buitenlandse bezetters die nooit ver van het oppervlak ligt...

China, een laatste noot

Beste lezers,

Terug aangekomen in Bangkok na een maand in China. Een aantal hoogtepunten van het land, afgewisseld met meer dan 5000 km in de trein gaven ons een wat eenzijdig en wellicht oppervlakkig, maar interessant beeld van het meest bevolkte land ter wereld. De Chinezen kwamen ons voor als zeer nieuwsgierig - wat zich meestal uit in ongegeneerd staren -, vriendelijk - niet de Indische uitbundigheid, maar toch - en gewiekst in het onderhandelen. Jammer bleek de taalbarriere zeer groot. Van aankondigingen dat in aanloop naar de Olympische Spelen iedereen, tot en met de buschauffeurs Engels zou leren, hebben we niet veel gemerkt. Een ander nadeel is de enorme massa mensen die je overal tegenkomt. Overal lijkt het spitsuur en Chinezen hebben niet dezelfde behoefte aan privacy als westerlingen. Bezienswaardigheden en restaurants worden bij voorkeur in grote groep en met veel lawaai bezocht. Ten slotte kan je niet naast de explosie aan blitse shoppingcentra en kantoortorens kijken, jammer genoeg vaak ten koste van de weinige overgebleven karaktervolle wijken. Ontwikkelingen, waarbij je niet anders kan dan vragen stellen bij het ongebreideld kapitalisme en consumentisme dat tegenwoordig in China heerst.

Ondertussen dus terug in Bangkok, waar we morgen ons visum voor Laos mogen afhalen. Daarna dan met enkele stops in Thailand richting Vientiane...

Karst

Beste lezers,

Na een zoveelste marathontreinrit - en bijhorende noedelpotjes - aangekomen in backpackers haven Yangshuo. Een gezellig stadje met alle voorzieningen - zoals Appel Crumble - en mooie fietstochten binnen fietsbereik, langsheen typische dorpjes. De reden dat mensen hier komen, heet karst, oftewel de erosie van kalksteen door water. De Li rivier en aanverwanten hebben een spectaculair landschap uitgekerfd van kegel- en andersvormige heuvels. Ideaal voor rotsklimmen, Jo. Sommige van de heuvels hebben poetische namen gekregen zoals de Bronzen Spiegel Heuvel en de Grootvader-kijkend-naar-een-appel-Heuvel. De prachtige omgeving maakt dat we hier even blijven. Deze morgen gaan we op bezoek bij de hier wereldbekende 82-jarige Kung-Fu Master Gao en zijn zoon George. Niet verder geraakt dan wat Tai-Chi oefeningen, de basis van Kung-Fu, maar de master liet ons enkele staaltjes real Kung-Fu zien. Indrukwekkend. En morgen gaan we Chinees leren koken, zodat we bij terugkomst bij heimwee naar de Chinese keuken niet meer naar de meeneem-Chinees moeten...

Dali

Beste lezers,
Vandaag zitten we in Dali, een toeristisch, maar toch gezellig stadje in het gebied van de Bai, een van de talrijke minderheden hier in Yunnan. Deze morgen naar een kleurrijke markt, die vandaag wat minder kleurrijk is door de regen. Veel regen gehad de laatste dagen, een mens wordt er slechtgezind van. Goedgezind word je hier van het eten. Voor Chinezen is eten een sociale gebeurtenis. Met zoveel mogelijk gaan ze rond de tafel zitten, ze bestellen ongeveer alles wat op de menu staat en pikken dan met hun stokjes links en rechts uit de schotels. Het eten is steeds vers. Zo vers dat vissen bij bestelling uit hun aquarium worden gehaald en ter plekke (nog net niet aan tafel) doodgeklopt. Ook de groenten liggen in talrijke potjes en hoopjes voor het restaurant, zodat klanten kunnen zien dat het allemaal vers is. Thee en rijst zijn steeds gratis en a volonte. Het enige probleem is de mensen diets maken wat je wil eten. Een Engelstalig menu helpt, maar wijzen naar de schotels van anderen is niet de meest beleefde, maar efficientste oplossing...

Parken

Beste lezers,

Chinese steden lijken vaak soms op een eindeloze opvolging van appartementsblokken, nieuwe, blitse kantoortorens en shoppingcentra. Met wat zoeken vind je hier en daar nog een volkswijk en een tempel. Een van de interessantse plekken in veel steden zijn de parken. Elke stad heeft wel enkele ruim aangelegde parken "voor het volk". En er gebeurt altijd wat. Mensen komen er om te (volks)dansen, te schaken, muziek te spelen of thee te drinken in een van de tea houses. 's Morgens zie je tientallen mensen tai chi - een wat rustigere en langzamere afgeleide van Kung Fu - beoefenen. Een fascinerend zicht. Na een pijnlijke marathonrit van 20 uur op houten banken zijn we ondertussen aangekomen in Kunming, hoofdstad van de Yunnan provincie.

Big Boeddha

Beste lezers,

Meer dan 1000 jaar geleden kwam een ijverige monnik op het lumineuze idee om de gevaarlijke samenvloeiing van 3 rivieren nabij Leshan onschadelijk te maken door tonnen grond in het water te gooien. Tegelijk werd uit de rots een 71m hoog Boeddha beeld gehouwen om voorbijvarende schepen te beschermen. Mensen lijken niet meer dan kleine miertjes tegenover het beeld. Duizenden Chinezen bezoeken het elke dag met lange, zeer lange wachtrijen als gevolg. Een vermoeiende affaire, want Chinezen houden van drummen en voorbijsteken. Gelukkig was een stevige politiemacht opgetrommeld om iedereen op zijn plaats te houden. Beneden aan de Boeddha kan je dan poseren aan de tenen - 6 mensen kunnen er voor staan. Gisteren dan naar Huolangxi, een doorgaans rustig dorpje - behalve deze week natuurlijk - dat als setting diende voor Crouching Tiger, Hidden Dragon. Straks de trein op voor 20 uur, oftewel 1000 km richting Kunming. We kijken er niet echt naar uit, vermits we alleen hard seats konden boeken, zoals de naam het al zegt niet meer dan harde stoelen...

De reuzenpanda

Beste lezers,
Vandaag zijn we naar reuzenpanda's gaan kijken. Nabij Chengdu hebben ze met veel geld en poeha een "breeding centre" opgericht voor de bijna uitgestorven panda. Met zeer veel succes, gemeten aan het aantal nakomelingen. Het aantal wilde panda's blijft ondertussen dalen, met nog ong. 1500 verspreid over een aantal reservaatjes in China. Bezoekers worden langs de fotogenieke bamboe-eters geleid in iets wat lijkt op een natuurlijke omgeving, en langs de babietjes in de "nursery". Morgen gaan we naar de grootste Boeddha in de wereld kijken. Dat is eens wat anders.

Hostels

Beste lezers,
Aangekomen in Chengdu, de hoofdstad van de Sichuan provincie. Ook hier overnachten we in een hostel van Hostel International, dat hier een netwerk aan het uitbouwen is van uitstekende guest houses - hier de "lounge" in de hostel in Xi'an - . Allemaal hebben ze internettoegang, warm water, bar en reisagentschapje. Niet dat ze veel concurrentie ondervinden. Hotels hebben een - moeilijk te verkrijgen - toelating nodig om buitenlanders te mogen herbergen. Op plaatsen waar geen "jeugdherberg" - een leeftijdsbeperking is verleden tijd - is, is het qua accommodatie dan ook vaak huilen met de pet op. Iets wat volgens onze reisgidsen in de vorige editie nog voor zowat gans China gold. Op dat vlak zijn we net op tijd...

Nationale (shopping) feestdag

Beste lezers,

Nationale feestdag vandaag in China. Voor miljoenen Chinezen het sein om te gaan winkelen. Overvolle straten en een belegering van (vooral) GSM-winkels. We ontmoetten zelfs een student Chinees uit Kazachstan die 4 dagen als GSM-verkoper aan de slag is. Wel een goede gelegenheid om wat foto's van mensen te nemen...