Beste lezers,
Laos wordt gedomineerd door de Mekong en zijn bijrivieren. Het was langs een van die bijrivieren, de Nam Ou, dat we eergisteren per slow boat naar Nongkiaew voeren. De slow boats zijn een uitstervend ras, nu wegen en bussen het riviertransport stilaan overbodig maken. De tocht is prachtig, langs door karst geerodeerde kalksteenpieken, langs vissers, duikende kinderen, laden en lossen, wassende moeders en werkende olifanten.
Nongkiaew zelf is een klein dorpje dat leeft op het ritme van vertrekkende en aankomende boten. Net op tijd voor het jaarlijkse dorpsfestival, maar dit bleek vooral uit urenlange puja's (gebeden) en eentonige gezangen uit geforceerde luidsprekers te bestaan. Deze morgen dan terug naar Louang Phabang en morgen terug de boot op voor een tweedaagse tocht richting Thaise grens. Net als Cambodja is Laos een prachtig en interessant land om in rond te reizen. Het land heeft de twijfelachtige eer meer gebombardeerd geweest te zijn dan enig ander land ooit, maar bewoners zijn heel erg gastvrij en vriendelijk. En de Fransen zorgden ervoor dat op elke straathoek verse baguettes te krijgen zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten